Wartość dowozu z punktu zbiorowego do miejsca pracy (i z powrotem) ponoszona przez pracodawcę stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PIT.
JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Spółka ma zamiar przenieść swoją siedzibę. Do nowej miejscowości nie ma dogodnych połączeń komunikacyjnych umożliwiających pracownikom dojazd do nowego miejsca pracy. Spółka postanowiła umożliwić pracownikom dojazd do pracy poprzez zapewnienie transportu zbiorczego. W tym celu chce podpisać umowę z przewoźnikiem o świadczenie usług w zakresie przewozu pracowników. Pracownicy nie będą przez spółkę obciążani kosztami transportu. Bezpłatny dowóz pracowników z punktu zbiorczego do miejsca wykonywania pracy (i z powrotem) zostanie ujęty w regulaminie wynagradzania. Z transportu korzystać będzie mógł każdy pracownik zakładu pracy, który wyrazi taką wolę. Czy wartość dowozu pracowników stanowi dla nich przychód do opodatkowania?
ODPOWIEDŹ IZBY: Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W przypadku gdy pracodawca wykupuje usługę u przewoźnika dla określonej grupy pracowników, wartość uzyskanego nieodpłatnego świadczenia przez danego pracownika stanowić będzie wartość wykupionej przez pracodawcę usługi dla pracownika, w tym wartość ustalona poprzez podzielenie faktycznie poniesionych kosztów na liczbę pracowników, którym zapewniono możliwość dowozu do pracy. W momencie wykupu tej usługi znana będzie kwota przypadająca do zapłaty za jednego pracownika albo też łączna (globalna) kwota do zapłaty.
W omawianym przypadku pracodawca decyduje się na wykupienie usługi u przewoźnika, wyłącznie dla określonej grupy pracowników mieszkających poza nowym miejscem pracy, tj. dla osób znanych z imienia i nazwiska. O powstaniu obowiązku podatkowego po stronie podatnika nie decyduje, ile razy pracownik faktycznie skorzystał z przewozu zorganizowanego przez zakład pracy (np. w ramach umowy z przewoźnikiem), ale sam fakt otrzymania od pracodawcy świadczenia w postaci możliwości korzystania z danej usługi (np. wykupionej u przewoźnika).
Wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracownika w postaci zapewnienia dowozu do pracy i z pracy stanowi jego przychód ze stosunku pracy. W konsekwencji więc spółka, jako płatnik, ma obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 października 2008 r. (nr IPPB2 /415-1060/08-4/SP).