Do 1 kwietnia 2024 r. podatnicy CIT muszą rozliczyć się z podatku od przerzuconych dochodów. W ubiegłym roku zapłaciło go zaledwie 14 podmiotów. Budżet dostał z tego tytułu 9,4 mln zł.
Chodzi o 19-proc. podatek wprowadzony z początkiem 2022 r. na skutek Polskiego Ładu (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.). Równolegle został wtedy uchylony przepis limitujący koszty podatkowe z tytułu wydatków na usługi niematerialne (art. 15e ustawy o CIT).
Po raz pierwszy nowa danina była rozliczana do 30 czerwca 2023 r., co było konsekwencją wydłużenia terminu złożenia zeznania rocznego przez podatników CIT.
W 2024 r. przyjdzie czas na drugie rozliczenie się z tego podatku, a ponieważ 31 marca upływa w tym roku w niedzielę, to termin na rozliczenie się z fiskusem upłynie 1 kwietnia br.
Od przerzuconych dochodów
Przypomnijmy, że płaci się go od „przerzuconych dochodów”, które zostały zdefiniowane w art. 24aa ust. 2 i ust. 3 ustawy o CIT.
Chodzi o koszty „pasywne” poniesione na rzecz zagranicznego podmiotu powiązanego, czyli m.in. koszty usług niematerialnych (np. usług doradczych, badania rynku, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń), opłat licencyjnych oraz finansowania dłużnego).
Opodatkowanie ma miejsce, gdy zostały one zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, a:
- dochód zagranicznego podmiotu powiązanego jest opodatkowany w państwie siedziby, zarządu, zarejestrowania lub położenia według stawki niższej niż 14,25 proc. i
- co najmniej połowa przychodów zagranicznego podmiotu powiązanego pochodzi z kosztów „pasywnych” oraz
- zagraniczny podmiot powiązany przekazuje co najmniej 10 proc. takich przychodów na rzecz innego podmiotu w jakiejkolwiek formie (zaliczając w związku z tym wydatki do kosztów podatkowych, odliczając je w jakiejkolwiek formie lub jeśli są one wypłacane np. jako dywidenda) i
- suma kosztów „pasywnych” poniesionych na rzecz zagranicznych podmiotów powiązanych za dany rok podatkowy (zaliczonych w tym roku do kosztów uzyskania przychodów) stanowi co najmniej 3 proc. sumy kosztów podatkowych.
Ciężar dowodu, że nie został spełniony którykolwiek z warunków wymienionych w art. 24aa ust. 2 ustawy o CIT spoczywa na spółce, która zaliczyła koszty pasywne do kosztów uzyskania przychodu. To podatnik więc musi udowodnić, że nie ma obowiązku zapłaty daniny od przerzuconych dochodów (art. 24aa ust. 10 ustawy o CIT).
Podatku nie ma, jeśli przerzucone dochody trafiają do zagranicznego podmiotu powiązanego, który podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w jednym z państw Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego i prowadzi tam rzeczywistą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 24aa ust. 11 i ust. 12 ustawy o CIT.
Za przerzucone dochody nie są uznawane płatności na rzecz osób fizycznych. Podatek może jednak wystąpić, gdy zagraniczny podmiot powiązany dokona dalszego transferu dochodu na rzecz osób fizycznych, np. wypłaci im dywidendę.
Podstawa opodatkowania i stawka
Stawka podatku wynosi 19 proc. podstawy opodatkowania, czyli co do zasady sumy przerzuconych dochodów, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – rocznej sumy przerzuconych dochodów ustalonej dla spółek tworzących PGK. Przerzuconych dochodów nie łączy się z innymi dochodami, a zatem podatnik musi złożyć informację CIT/PD (załącznik do zeznania CIT-8 i CIT-8AB) i zapłacić daninę, nawet jeśli miał stratę z prowadzonej działalności.
Może ją jednak pomniejszyć o kwotę zryczałtowanego podatku u źródła pobranego od wypłat z tytułu kosztów uwzględnionych w podstawie opodatkowania. Nie odliczy w ten sposób więcej, niż wynosi sama kwota podatku od przerzuconych dochodów.©℗
