Lokal wykorzystywany do najmu na cele mieszkalne z preferencyjną stawką podatku

Jeżeli lokal jest wykorzystywany w ramach najmu na cele mieszkalne, to powinien być objęty preferencyjną stawką podatku od nieruchomości, właściwą dla budynków i lokali mieszkalnych – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

Jeżeli lokal jest wykorzystywany w ramach najmu na cele mieszkalne, to powinien być objęty preferencyjną stawką podatku od nieruchomości, właściwą dla budynków i lokali mieszkalnych – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

Podobnego zdania był 15 listopada br. WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1346/23). Tamten wyrok (nadal nieprawomocny) opisaliśmy na naszych łamach w artykule „Przy profesjonalnym najmie stawka też może być niższa”, DGP nr 224/2023.

Oba rozstrzygnięcia mają kluczowe znaczenie dla branży private rented sector (PRS). Różnica w stawkach podatku dla budynków mieszkalnych i budynków związanych z działalnością gospodarczą może obecnie sięgać nawet 28 zł za 1 mkw., a w przyszłym roku będzie to do ok. 32 zł za 1 mkw.

Najnowszego orzeczenia sądu kasacyjnego nie ma jeszcze w internetowej bazie – informują o nim Maciej Grochulski i Adam Hellwig, partnerzy kancelarii Paczuski Taudul. Chodziło o spółkę oferującą mieszkania na wynajem, głównie osobom fizycznym na ich cele mieszkaniowe. Spółka dopuszczała również najem lokalu na rzecz przedsiębiorcy, ale z przeznaczeniem na cele mieszkalne jego pracowników (w ramach tzw. najmu pośredniego).

Przedstawiciele spółki uważali, że mieszkania te powinny być opodatkowane według stawki przewidzianej dla budynków mieszkalnych i ich części (obecnie wynosi ona nie więcej niż 1 zł za 1 mkw. powierzchni użytkowej). Nie zaś według stawki właściwej dla budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej (obecnie maksymalnie 28,78 zł). Innego zdania byli prezydent Łodzi oraz WSA w Łodzi.

Rację przyznał spółce NSA. Orzekł, że użyty w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych zwrot „zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej” (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) należy rozumieć jako okoliczność faktyczną, polegającą na rzeczywistym (fizycznym) wykorzystywaniu (zajęciu) całości albo określonej części budynku mieszkalnego na prowadzenie działalności gospodarczej (np. na cele biurowe czy usługowe).

W związku z tym za „zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej” nie mogą być uznane te części budynku mieszkalnego (lokale), które są wykorzystywane (zajęte) na cele mieszkalne, przez co należy rozumieć trwałe zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych posiadacza lokalu – stwierdził sąd kasacyjny.

W jego ocenie wykładnia ta ma zastosowanie także wówczas, gdy podatnik oddaje lokale do korzystania na cele mieszkalne w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (np. najmu komercyjnego). Innymi słowy, budynek (lokal) mieszkalny, który służy trwałemu zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych osób fizycznych, jest opodatkowany według stawki właściwej dla budynków mieszkalnych i ich części – podsumował NSA. ©℗

orzecznictwo