Subskrybuj nas na Youtube
Renowacja budynków i budowli jest zwolniona z VAT jako usługi kulturalne – wynika z najnowszych wyroków sądów administracyjnych.
Ostatni przykład to orzeczenie WSA w Bydgoszczy z 24 listopada 2015 r. (sygn. akt I SA/Bd 880/15). Wcześniej podobne stanowisko zajęły WSA w Opolu (sygn. akt I SA/Op 377/15) i WSA w Bydgoszczy (sygn. akt I SA/Bd 1174/14). Po stronie konserwatorów wnętrz stanął także NSA w wyroku z 5 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 1750/12).
Wszystkie wymienione orzeczenia są na razie nieprawomocne. Wynikły ze sporu konserwatorów z fiskusem o prawo do zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Przepis ten uwalnia z podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców wynagradzanych w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich.
Konserwatorzy uważają, że mają prawo do preferencji, bo – jak twierdzą – przynajmniej część ich usług ma charakter twórczy. Dokonują bowiem dokładnej inwentaryzacji zabytków, przeprowadzają prace archiwalne i historyczne, pozwalające ocenić stan zabytku i wybrać odpowiednią metodę renowacji. Wszystko to – uważają – jest działalnością kreatywną objętą ochroną prawa autorskiego.
Innego zdania są jednak dyrektorzy izb skarbowych. W ich przekonaniu renowacja zabytków ma charakter odtwórczy, a tym samym konserwatorzy nie są indywidualnymi twórcami. Takie usługi były wolne od podatku tylko do końca 2011 r., na podstawie par. 43 obowiązującego wówczas rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT (Dz.U. nr 73, poz. 392 ze zm.) – wskazują.
Sądy z reguły uchylają te interpretacje. W ostatnim wyroku WSA w Bydgoszczy potwierdził, że przynajmniej część usług konserwatorskich ma charakter twórczy, a fiskus nie powinien wyciągać odmiennych wniosków np. z definicji prac konserwatorskich i restauratorskich zapisanej w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1446). Mowa w niej o celu takich prac, a nie o tym, czy mają one charakter odtwórczy – zwrócił uwagę sąd.
Przypomniał również, że jeżeli przedsiębiorca poda we wniosku o interpretację, że jego prace mają charakter twórczy, to fiskus nie może samodzielnie decydować, że jest inaczej. Organy interpretacyjne są bowiem związane przedstawionym przez podatnika opisem stanu faktycznego – podkreślił WSA.
Innego zdania był jedynie WSA w Gliwicach, który stwierdził, że o preferencji nie może decydować „samo subiektywne przekonanie strony o twórczym charakterze jej prac” (sygn. akt III SA/Gl 58/15).
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Bydgoszczy z 24 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 880/15. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
