Sprawa dotyczyła podatnika, który produkował i sprzedawał sprzęt wędkarski. Chcąc zachęcić hurtowników i sprzedawców detalicznych do zakupu oferowanych przez siebie produktów, organizował dla nich dwudniowe konferencje. Podczas takich spotkań prezentował najnowsze trendy w dziedzinie wędkarstwa. Ponosił na ten cel liczne wydatki, m.in. na: zaproszenia, catering i noclegi.
Na spotkaniach serwowano również alkohol, ale podatnik sam uznał, że nie będzie go zaliczać do kosztów podatkowych, więc kwestia ta nie była sporna.
Uważał natomiast, że ma prawo odliczać resztę wydatków. Argumentował, że celem dwudniowych konferencji jest pozyskanie nowych i utrzymanie dotychczasowych kontrahentów.
Ustawa o administracji podatkowej: Cel ten sam, ale metody już inne

Zobacz również
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał jednak inaczej. Stwierdził, że wszystko to są wydatki na reprezentacje, wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów (w tym alkoholowych), nie są uznawane za koszty uzyskania przychodu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu orzekł na korzyść podatnika. Uznał, że wydatki poniesione na kontynuowanie i nawiązywanie współpracy nie są wydatkami na reprezentację.
Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny. Sędzia Jarosław Trelka wyjaśnił, że przez długie lata kwestie związane z reprezentacją wywoływały rozbieżności w orzecznictwie. – Dziś jednak panuje zgoda co do tego, że art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT wyłącza z kosztów tylko takie wydatki, które zostały poniesione na poprawę wizerunku – powiedział sędzia Trelka.
Tymczasem – dodał – z wniosku o interpretację wynikało wyraźnie, że celem podatnika nie była dbałość o wizerunek, a uzyskanie realnego przychodu. Organ powinien więc pozwolić mu ująć te wydatki w kosztach.
Czym różnią się koszty reprezentacji od kosztów reklamy, wyjaśnił NSA 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11)
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 28 października 2015 r., sygn. akt II FSK 2141/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia