Bez względu na to, czy pracownicy będą zatrudnieni w urzędzie, czy izbie skarbowej, ich pracodawcą będzie izba skarbowa
W sprawach organizacyjno-finansowych izba skarbowa wraz z podległymi urzędami skarbowymi stanowi jednostkę organizacyjną, której kierownikiem jest dyrektor izby skarbowej. Podobnie w sprawach z zakresu prawa pracy izba skarbowa wraz z podległymi urzędami skarbowymi stanowi jednostkę organizacyjną, której kierownikiem jest dyrektor izby skarbowej.
To oznacza konsolidację w ramach właściwości jednej izby (de facto województwa). Scalenie w obszarze województwa kompetencji organizacyjno-finansowo-kadrowych ma doprowadzić do oszczędności, racjonalizacji finansowej (np. postępowania przetargowe), usprawnić przepływ informacji, ujednolicić procesy etc.
Dla pracowników ważne jest to, że bez względu na to, czy będą zatrudnieni w urzędzie, czy izbie skarbowej, ich pracodawcą będzie izba skarbowa.
Należy jednak wskazać, że nie oznacza to całkowitego pozbawienia naczelnika urzędu skarbowego kompetencji przypisywanych mu uprzednio. Otóż bowiem w sprawach z zakresu prawa pracy, w odniesieniu do pracowników izby skarbowej wykonujących zadania właściwe dla naczelnika urzędu skarbowego jako organu, wymagane będzie uzyskanie stanowiska naczelnika urzędu skarbowego, któremu podlega ten pracownik, w przypadku:
1) zmiany warunków pracy i płacy;
2) rozwiązania stosunku pracy;
3) przeniesienia do innego urzędu w rozumieniu ustawy o służbie cywilnej oraz do Najwyższej Izby Kontroli w rozumieniu ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli.
Przy czym stanowisko naczelnika urzędu skarbowego, o którym mowa w pkt. 3, będzie wiążące dla pracodawcy.
Zaznaczyć bowiem trzeba, że pracownicy izby skarbowej realizujący w urzędach skarbowych zadania w zakresie zarezerwowanym dla naczelnika urzędu skarbowego podlegać będą naczelnikowi tego urzędu.
Ważne jest to, że prawodawcy udało się nie zapomnieć o dwuinstancyjności postępowania (co, zważywszy na organizację kadrową, mogłoby się zdarzyć) i zaznaczył on, że dyrektor izby skarbowej nie będzie mógł wydawać poleceń pracownikom tej izby w indywidualnych sprawach w zakresie realizowanych zadań właściwych dla naczelnika urzędu skarbowego.
Dodatek kontrolerski
Komentowana ustawa zawiera regulacje specyfikujące drabinę podległości w relacji stosunku pracy. Tym jednak, co bardziej zainteresuje nie tylko urzędników, ale i podatników, jest system ocen pracowników zajmujących się kontrolą, a w konsekwencji zasady przyznawania im dodatku kontrolerskiego.
O tym, że jest to ważne dla podatników, świadczyć mogą opowieści i domysły pojawiające się w przestrzeni publicznej, a dotyczące szczególnych zasad premiowania urzędników zajmujących się prowadzeniem kontroli i postępowań.
Bardzo często podatnicy dopatrują się źródeł szczególnej zaciekłości właśnie w dodatkowych gratyfikacjach.
Według nowych przepisów wysokość dodatku kontrolerskiego (maks. 50 proc. wynagrodzenia zasadniczego) będzie uzależniona od oceny wyników.
Według regulacji oceny pracownika będzie się dokonywało, biorąc pod uwagę:
1) znajomość procedury i poprawność zastosowania przepisów prawa podatkowego w ustaleniach kontroli podatkowej;
2) stopień trudności i złożoności kontroli podatkowej;
3) kwalifikacje i doświadczenie w przeprowadzaniu kontroli podatkowej;
4) umiejętność rozwiązywania problemów i inicjatywę.
Z kolei oceny kierownika komórki kontroli podatkowej przełożony dokona, biorąc pod uwagę stopień realizacji zadań komórki kontroli podatkowej i wyznaczonych celów.
Niestety, pośród kryteriów oceny zabrakło tego, czego oczekiwaliby podatnicy: trafności działań uwzględniającej wyniki postępowań odwoławczych i sądowych.
WAŻNE
Nadal brakować będzie wyraźnego komunikatu, że również urzędnicy, a nie tylko podatnicy, płacą za swoje błędy
W ostatnim czasie dużo emocji budzą sprawy kadrowe w instytucjach państwowych, nawet tych powołanych do stania na straży przestrzegania prawa.
Nawet jeżeli czasami system konkursu mającego na celu wyłonienie najbardziej kompetentnych osób się nie sprawdzi, to bez wątpienia jest to winą ludzi, a nie mechanizmu samego w sobie (dokonując oceny w pewnym obszarze ogólności).
Właśnie w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru wyłaniani mają być dyrektorzy izb skarbowych oraz dyrektor Biura Krajowej Informacji Podatkowej i ich zastępcy, a także naczelnicy urzędów skarbowych.
Oczywiście prawodawca specyfikuje warunki, jakie musi spełniać osoba stająca do konkursu, a następnie pełniąca powyższe funkcje. Niestety, w każdym przypadku wymagany jest staż pracy w aparacie skarbowym, co automatycznie zamyka drogę specjalistom spoza systemu. Moim zdaniem takie rozwiązanie zasługuje na zdecydowaną krytykę.
Naborem na powyższe stanowiska zajmuje się szef administracji podatkowej, który powołuje w tym celu co najmniej pięcioosobowy zespół członków korpusu cywilnego.
O naborze decyduje szef
Przepisy rozdziału 5 komentowanej ustawy opisują szczegółowe procedury wskazujące na schemat postępowania, terminy, wymogi, rozwiązania wyjątkowe mające zastosowanie przy obsadzaniu kierowniczych stanowisk w administracji podatkowej.
Kluczową rolę w takim procesie odgrywa szef administracji podatkowej, co tylko potwierdza wcześniej postawioną tezę, że osoba pełniąca taką funkcję, nie będąc organem administracji podatkowej, może mieć istotny wpływ na jej funkcjonowanie, a także postrzeganie przez podatników.
Pracodawcą będzie izba
Prawodawca posługuje się pojęciem pracowników izby skarbowej również wobec osób dotychczas zatrudnionych w urzędzie skarbowym. Zatem wskazanie izby jako pracodawcy skutkuje tym, że nie ma tutaj mowy o jakiejś formie przejściowego oddelegowania, a o zwykłym wykonywaniu pracy w danym urzędzie skarbowym.