Chodziło o podatnika, który wykorzystywał nieruchomość do prowadzenia działalności oświatowej (centrum edukacji zawodowej), a także, w pewnym zakresie, do celów komercyjnych. Placówka spełniała wszelkie wymogi przewidziane dla tej działalności, była również nadzorowana przez kuratora oświaty.
Podatnik uważał, że nieruchomość powinna być zwolniona z daniny, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.). Przepis ten zwalnia z podatku publiczne i niepubliczne jednostki organizacyjne objęte systemem oświaty oraz prowadzące je organy – w zakresie nieruchomości zajętych na działalność oświatową.
Unikanie podwójnego opodatkowania: Wyroki dotyczące francuskich artystów nie budzą wątpliwości

Zobacz również
Prezydent miasta uznał jednak, że z uwagi na częściowe wykorzystywanie nieruchomości do działalności komercyjnej zwolnienie to nie będzie przysługiwało. Jedyny rodzaj działalności podlegający zwolnieniu to działalność oświatowa – podkreślił.
WSA przyznał rację podatnikowi. Stwierdził, że wykładnia językowa art. 7 ust. 2 pkt 2 nie pozwala na przyjęcie innego rozumowania. Bez wątpienia nieruchomość została zajęta na cele działalności oświatowej, a dodawanie warunków nieprzewidzianych w ustawie jest naruszeniem prawa – orzekł WSA.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 21 sierpnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3525/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia