Nie utrudniajmy wymiany kulturalnej, bo to spłoszy zagranicznych artystów – powiedział sędzia Dariusz Kurkiewicz, uchylając interpretację fiskusa nakazującą potrącić podatek od wynagrodzenia dla orkiestry z Francji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że aby nie było CIT, wystarczy certyfikat rezydencji i oświadczenie samego zespołu, że koncert odbywa się w ramach wymiany kulturalnej. Dyrektor warszawskiej izby skarbowej uznał, że to za mało, bo że orkiestra nie jest umocowana do składania tego typu oświadczeń.
Chodziło o francuską orkiestrę, która miała zagrać koncert w Filharmonii Narodowej. Organizatorem był Narodowy Instytut Fryderyka Chopina i to on miał wypłacić wynagrodzenie.
Zasady opodatkowania zarobków francuskich artystów reguluje polsko-francuska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wynika z niej, że jeśli artysta działa w ramach wymiany kulturalnej, to rozlicza się z fiskusem wyłącznie w tym państwie, w którym mieszka. Jeżeli jednak wynagrodzenie nie jest przyznawane mu bezpośrednio, lecz innej osobie (w tym wypadku orkiestrze), to może być opodatkowane w tym państwie, w którym działalność artystyczna lub sportowa jest wykonywana (art. 17 ust. 2 umowy).
Występy na ślubie i pogrzebie bez VAT
Występy na ślubie i pogrzebie bez VAT

Zobacz również
Na tej podstawie dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że instytut, płacąc orkiestrze wynagrodzenie, powinien potrącić w Polsce podatek (zwany podatkiem u źródła). Wskazał, że taki obowiązek wynika z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, a stawka wynosi 20 proc. (interpretacja nr IPPB5/423-468/14-2/AJ).
Wprawdzie w grę mogłoby wchodzić zwolnienie wynikające z polsko-francuskiej umowy, ale organ uznał, że potrzebny byłby na to dowód, że koncert faktycznie odbywa się w ramach wymiany kulturalnej. Nie wystarczyło mu oświadczenie tej treści złożone przez muzyków ani certyfikat rezydencji potwierdzający, że orkiestra ma siedzibę na terytorium Francji.
Dyrektor izby stwierdził, że orkiestra nie jest umocowana do składania tego typu oświadczeń, bo to nie ona decyduje o wymianie kulturalnej. – Do tego celu powołano specjalną komisję mieszaną składającą się z przedstawicieli obu rządów i w związku z tym zaświadczenie powinno pochodzić od reprezentantów przynajmniej jednego rządu – wyjaśnił. Przypomniał, że zasadniczo za daninę odpowiada sam podatnik, ale jeśli płatnik nie dołoży należytej staranności, to konsekwencje spadną na niego.
Organizator koncertu nie zgadzał się z tą interpretacją i zaskarżył ją do sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stanął po jego stronie. Sędzia Kurkiewicz wyjaśnił, że wystarczającym dowodem uwzględniającym niepobranie podatku jest przedstawienie płatnikowi certyfikatu rezydencji oraz oświadczenia o wykonywaniu działalności w ramach wymiany kulturowej aprobowanej przez kraj, w którym orkiestra ma swoją siedzibę. ©?
Dyrektor zmienia zdanie tylko pod wpływem sądu
Ciekawostką w tej sprawie jest fakt, że na 10 dni przed interpretacją uchyloną właśnie przez WSA dyrektor tej samej warszawskiej IS wydał inną – całkiem przeciwną (nr IPPB4/415-329/10/14-5/S/SP). Co więcej, ona również dotyczyła francuskiego muzyka.
Organ potwierdził w niej, że wystarczającym dowodem na to, by nie było podatku w Polsce, jest przedstawienie certyfikatu rezydencji oraz oświadczenia muzyka o wykonywaniu działalności w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Francję.
Skąd taka rozbieżność? Do wydania interpretacji z 12 maja 2014 r. zmusił dyrektora izby wyrok WSA w Warszawie z 12 lipca 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 2744/10). Stał się on prawomocny, gdy Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną dyrektora izby (sygn. akt II FSK 2960/11).
Na skutek tego organ wycofał się ze swojego wcześniejszego stanowiska, w którym twierdził, że nie będzie podatku, tylko jeśli muzyk przedstawi zaświadczenia z polskiego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego lub od odpowiednich władz francuskich. Musiał zgodzić się z sądami, że nie ma przepisu, który by to wymuszał.
Do tego poglądu wrócił już 10 dni później w interpretacji z 22 lipca 2014 r. (nr interpretacji IPPB5/423-468/14-2/AJ), która stała się przedmiotem sporu rozstrzygniętego w czwartek przez WSA w Warszawie.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 9 lipca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3220/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia