Spółka, która dokonuje transakcji z podmiotem powiązanym, musi pilnować, czy nie przekracza dozwolonych limitów i kiedy powinna sporządzać dokumentację podatkową. Zdarzają się bowiem sytuacje, gdy wartość netto transakcji z podmiotem powiązanym nie przekracza właściwego progu, natomiast wartość brutto znajduje się już powyżej niego. Jakie kwoty należy więc brać pod uwagę?
EKSPERT RADZI
Przepisy ustawy o CIT oraz ustawy o PIT przewidują określone progi wartościowe dla transakcji z podmiotami powiązanymi, których przekroczenie rodzi obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej (w zależności od typu transakcji jest to 30 000, 50 000 lub 100 000 euro). Ustawy o podatkach dochodowych nie wskazują jednak wprost, czy należy rozpatrywać wartości transakcji w kwocie netto, czy z uwzględnieniem VAT.
Problem ten dotyczy zasadniczo transakcji krajowych – w tym przypadku bowiem na fakturze pojawia się VAT. Zatem aktualne jest pytanie, czy to właśnie kwota brutto jest tą, którą należy rozpatrywać w kontekście obowiązku sporządzenia dokumentacji.
Brzmienie ustaw o podatkach dochodowych nie przesądza jednoznacznie, czy zastosowanie ma kwota netto, czy brutto. Analiza sformułowanego przez ustawodawcę przepisu sugeruje jednak, że chodzi o kwotę brutto, czyli z VAT. Artykuł 9a ust. 2 ustawy o CIT (i analogiczny artykuł 25a ust. 2 ustawy o PIT) „łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń” należałoby interpretować w ten sposób, że trzeba brać pod uwagę całkowitą kwotę należną/wymagalną z tytułu transakcji. Całkowitą, a więc uwzględniającą również VAT, który musi być doliczony do kwoty netto i uwzględniony na fakturze oraz jest należny razem z kwotą netto.
Podejście takie potwierdził dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 13 maja 2009 r. (nr ITPB3/423-122/09/AW), który wskazał, iż wyrażenie „kwota wynikająca z umowy” interpretować należy w ten sposób, że konieczne jest uwzględnienie całej kwoty wynagrodzenia za usługi („ceny sprzedaży”) za cały okres obowiązywania umowy. Ponadto, zdaniem dyrektora, kryterium „rzeczywiście zapłaconej kwoty” oznacza, że uwzględnia się rzeczywiście zapłaconą w danym roku łączną kwotę wymagalnych w tym roku świadczeń. W konsekwencji dyrektor IS uznał, iż limity dotyczące obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dotyczą kwot brutto.
Jest to na pewno podejście bardziej bezpieczne z punktu widzenia podatnika. Ogranicza bowiem ryzyko uznania przez organy podatkowe, że obowiązek sporządzenia dokumentacji nie został dochowany.
Podstawa prawna
Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.). Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).