Jak rozliczyć VAT i CIT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, przy których mają być uprzednio wykonane prace

X sp. z o.o. (podatnik VAT czynny i VAT UE) sprzedała włoskiej firmie (podatnik podatku od wartości dodanej i VAT UE we Włoszech) niepomalowane stoły za 200 000 zł netto. Klient miał właściwy i ważny numer identyfikacyjny, nadany w swoim kraju dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Dostawa stołów miała miejsce 4 maja 2023 r. i tego samego dnia spółka wystawiła fakturę dokumentującą tę dostawę, stosując 0-proc. stawkę VAT, właściwą dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Z faktury wynika 40-dniowy termin płatności. Zapłata wpłynęła na rachunek bankowy spółki 2 czerwca 2023 r. Z informacji uzyskanych od włoskiego kontrahenta wynika, że nabyte stoły zostały jeszcze na jego zlecenie pomalowane. Z tego powodu zostały one przewiezione z magazynu spółki do zakładu podmiotu trzeciego (polska firma A), gdzie została wykonana usługa malowania (w okresie od 8 do 24 maja br.) na zlecenie firmy włoskiej. Transport stołów do znajdującego się Polsce zakładu firmy A został wykonany przez firmę spedycyjną na zlecenie spółki 4 maja 2023 r. Włoski kontrahent stał się właścicielem stołów przed ich pomalowaniem – przejął on prawa własności tych towarów 4 maja 2023 r. z chwilą ich dostarczenia do zakładu firmy A. Podmiot trzeci (firma A) wykonał na rzecz ostatecznego nabywcy (włoskiego kontrahenta) usługę malowania stołów, korzystając z komponentów (m.in. farby i stoły) będących własnością firmy włoskiej. Faktura wystawiona przez podmiot trzeci (firmę A) na rzecz firmy włoskiej dokumentuje usługę malowania stołów, a nie dostawę towaru.

Następnie pomalowane stoły zostały 30 maja 2023 r. wywiezione z Polski i dotarły do magazynu nabywcy we Włoszech 1 czerwca 2023 r. Transport tych towarów do Włoch zlecała przewoźnikowi włoska firma. Przekazując towar do przerobu (dostarczając produkty do podmiotu trzeciego, świadczącego usługi malowania), spółka była w posiadaniu specyfikacji ładunku dotyczącej towarów będących przedmiotem WDT, tj. dokumenty WZ (wydania zewnętrzne z magazynu) zawierające informacje o rodzaju oraz ilości wydanych stołów. Spółka uzyskała także stosowne oświadczenie od firmy A (wykonującej usługę malowania), że po wykonaniu przez nią usługi malowania towary w całości zostały wywiezione z Polski do Włoch. Spółka nie ma dokumentów przewozowych (CMR) potwierdzających wywóz tych towarów z Polski do Włoch na zlecenie włoskiej firmy, a jedynie oświadczenie, z którego wynika, że towary po wykonaniu usługi malowania zostały wywiezione z terytorium kraju do innego kraju UE (tj. Włoch), oraz skan listu CMR.

Pomiędzy spółką a jej włoskim kontrahentem nie zachodzą powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Rokiem podatkowym spółki jest rok kalendarzowy i właściwa dla niej jest stawka CIT w wysokości 19 proc. Spółka rozlicza VAT oraz zaliczki na CIT na zasadach ogólnych za okresy miesięczne. Jak spółka powinna rozliczyć dostawę stołów dla włoskiej firmy na gruncie CIT i VAT (w szczególności, czy może zastosować 0-proc. stawkę VAT właściwą dla WDT)? ©℗

VAT

Opodatkowaniu VAT podlegają m.in.:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT),
• WDT (art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT).

W VAT obowiązuje zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu VAT podlegają ww. czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy o VAT) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT – rozumie się co do zasady terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). W analizowanej sprawie miejscem dostawy stołów jest Polska, tj. miejsce, w którym rozpoczyna się ich transport do zakładu firmy A (także położonego w Polsce).

Przy czym przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), a przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Z kolei przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, pod warunkiem że nabywca towarów jest m.in.: podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT).

Uwaga! Spółka X jest podatnikiem VAT czynnym, a zatem nie znajdzie zastosowania art. 13 ust. 6 ustawy o VAT wyłączający WDT u podatników zwolnionych podmiotowo.

Należy tutaj wskazać, że jeżeli wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy (tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel), to zachodzi wówczas WDT, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako WDT, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Stawka podatku

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy o VAT przy WDT stawka podatku wynosi 0 proc., z zastrzeżeniem art. 42 ustawy o VAT. Z kolei zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 proc., pod warunkiem że:

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
• podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
• podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie.

Stawka podatku, o której mowa w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, nie ma zastosowania, jeżeli:

1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, lub

2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 ustawy o VAT

– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego (art. 42 ust. 1a ustawy o VAT).

Na podstawie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3–5 ustawy o VAT, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy przypomnieć, że jak wskazał Najwyższy Sąd Administracyjny w uchwale z 11 kwietnia 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10: „W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy (...) dla zastosowania stawki 0 proc. przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ‒ Ordynacja podatkowa (…) o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Ponadto należy wskazać, że stosownie do art. 45a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z określonych w tym przepisie przypadków. Przy czym zgodnie z art. 45a ust. 2 rozporządzenia 282/2011 organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie art. 45a ust. 1 rozporządzenia 282/2011.

Stosownie do art. 45a ust. 3 rozporządzenia 282/2011 do celów art. 45a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b) następujące dokumenty:

• polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów,
• dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia,
• poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Należy jednak zauważyć, że organy podatkowe przyjmują, iż niespełnienie warunków wprowadzonych art. 45a rozporządzenia 282/2011 nie oznacza, że stawka 0 proc. nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0 proc. zostały spełnione (zob. interpretacje indywidualne dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 lutego 2020 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.533.2019.2.TK; z 12 lutego 2020 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.522.2019.1.AKR; z 10 lutego 2020 r., nr 0112-KDIL4.4012.523.2019.2.TKU).

Ponadto, na podstawie par. 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023, obniżoną do wysokości 0 proc. stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zgodnie z par. 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023, par. 5 ust. 1 tego rozporządzenia stosuje się, pod warunkiem że podatnik dokonujący dostawy towarów:

1) składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE;

2) przekaże, nabyte przez podatnika podatku od wartości dodanej, towary podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym;

3) wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów, tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

4) otrzyma zapłatę na rachunek bankowy w terminie 60 dni od dnia wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego;

5) posiada dokumenty, z których wynika, że towary przekazywane podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego, należy wskazać, że przy spełnieniu wszystkich warunków wskazanych w par. 5 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023 stawka podatku w wysokości 0 proc. znajduje zastosowanie w stosunku do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Pojęcie świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym, o którym mowa w par. 5 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023, nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o VAT. Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi. Usługi pomalowania stołu przez podmiot trzeci wpisują się w definicję usług na rzeczowym majątku ruchomym.

Należy zauważyć, że w momencie wydania towarów (stołów) przez spółkę X podmiotowi trzeciemu na terytorium kraju (firmie A) doszło do dostawy towarów, a następnie – po wykonaniu na nich usług w wyniku tej dostawy – nastąpił wywóz towarów na terytorium innego kraju Unii Europejskiej (tj. do Włoch). Włoski kontrahent stał się właścicielem zakupionych od spółki stołów przed rozpoczęciem ich malowania, tj. wykonania produktu finalnego. Po pomalowaniu stoły zostały wywiezione do kontrahenta z Unii Europejskiej (Włoch). Tym samym przedmiotowa dostawa towarów dokonywana na rzecz włoskiego kontrahenta stanowi dla spółki WDT, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

W sytuacji gdy spółka w ramach dostawy towarów na rzecz włoskiego kontrahenta (podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych we Włoszech) najpierw przekazywała te towary innemu podmiotowi na terenie Polski w celu wykonania na nich usług na ruchomym majątku rzeczowym kontrahenta, a następnie towary te będą wywożone na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (tj. do Włoch), to spółka (zarejestrowana jako podatnik podatku VAT UE) przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z par. 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023 ma prawo uznać dostawę na rzecz włoskiego kontrahenta za WDT i zastosować stawkę VAT 0 proc. na podstawie posiadanych dokumentów.

Odnośnie do spełnienia przesłanek, o których mowa w par. 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023, należy wskazać, że:

• dostarczając produkty (niepomalowane stoły) do podmiotu trzeciego, świadczącego usługi malowania, spółka będzie w posiadaniu specyfikacji ładunku dotyczącej towarów będących przedmiotem WDT – dokumentów WZ (wydania zewnętrzne z magazynu) zawierających informacje o rodzaju oraz ilości wydanych stołów;
• spółka uzyskała także stosowne oświadczenie od firmy polskiej wykonującej usługę malowania, że po ich pomalowaniu (usługa została wykonana 8–24 maja br.) towary w całości zostały wywiezione z Polski do Włoch przez ostatecznego nabywcę, tj. włoską firmę, która była też odpowiedzialna za zorganizowanie transportu; transport tych towarów rozpoczął się 30 maja, a zakończył 1 czerwca br.;
• w momencie sprzedaży towaru spółka wystawiła 4 maja 2023 r. fakturę za towar dla włoskiego klienta (który podał ważny numer VAT UE) z 40-dniowym terminem płatności, a zapłatę otrzymała na rachunek bankowy 2 czerwca 2022 r., tj. w terminie nie dłuższym niż 60 dni);
• spółka nie posiada dokumentów przewozowych (CMR) potwierdzających wywóz tych towarów z Polski do Włoch na zlecenie włoskiej firmy, a jedynie oświadczenie, z którego wynika, że towary po wykonaniu usługi montażu zostały wywiezione z terytorium kraju do innego kraju w UE (tj. Włoch), oraz skan listu CMR.

Rozumiem, że spółka za maj 2023 r. (tj. za miesiąc, w którym wystawiła fakturę dokumentująca przedmiotową dostawę) złoży deklarację podatkową (JPK_V7M) oraz informację podsumowującą VAT UE VAT, w której wykaże tę dostawę jako WDT.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego należy więc uznać, że na podstawie posiadanych dokumentów oraz czynności, które spółka wykona w związku z dostawą towarów (niepomalowanych stołów) dokonaną na rzecz kontrahenta unijnego, zostaną spełnione warunki, o których mowa w par. 5 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023, i spółka ma prawo do zastosowania stawki 0 proc. dla dostawy towarów na rzecz kontrahenta unijnego, gdzie podmiot trzeci dokonuje przekształcenia dostarczanego towaru w wyrób finalny na terytorium kraju, po czym wyrób finalny będzie transportowany do kraju Unii Europejskiej (Włoch) do nabywcy przedmiotowych stołów (por. interpretacje indywidualne dyrektora KIS z 27 maja 2022 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.188.2022.2.RD; z 11 stycznia 2023 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.529.2022.1.RST).

Sposób wykazania w JPK_VAT

Przy WDT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy (art. 20 ust. 1 ustawy o VAT). W analizowanej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu WDT powstał 4 maja 2023 r., tj. z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej dostawę stołów (dostawa miała miejsce także 4 maja 2023 r.).

Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. W myśl art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje:

• podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
• koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W analizowanej sprawie podstawą opodatkowania będzie ustalona cena netto, tj. 200 000 zł.

W JPK_V7M(2) za maj 2023 r. w polu K_21 („Wysokość podstawy opodatkowania wynikająca z wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 i 3 ustawy”) oraz w polu P_21 („Zbiorcza wysokość podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów”) należy wykazać kwotę 200 000 zł. Fakturę dokumentującą WDT niepomalowanych stołów należy ująć bez żadnych dodatkowych oznaczeń w JPK_V7M. ©℗

CIT

Ustawa o CIT nie zawiera ogólnej definicji przychodu. Przyjmuje się, że przychodem, tj. źródłem dochodu, jest tylko ta wartość, która, wchodząc do majątku podatnika, może powiększyć jego aktywa. Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie – a w niektórych przypadkach już to, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Zasadniczo o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia – w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa (por. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 22 grudnia 2017 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.355.2017.1.ZK). Ustawa o CIT zawiera w art. 12 ust. 1 otwarty katalog przysporzeń majątkowych stanowiących przychody podatkowe. Przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT).

Uwaga! Do przychodów nie zalicza się należnego VAT (art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT). W analizowanej sprawie podatek należny od dostawy dla firmy włoskiej nie wystąpi.

Przychodem ze sprzedaży stołów włoskiej firmie będzie ustalone wynagrodzenie w kwocie 200 000 zł.

W myśl art. 12 ust. 3a ustawy o CIT za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, uważa się (z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3c–3g oraz 3j–3m ustawy o CIT) dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.

W analizowanej sprawie przychód z tytułu dostawy towarów firmie włoskiej powstał 4 maja 2023 r., kiedy doszło do wydania stołów i została wystawiona faktura.

Podstawę opodatkowania co do zasady stanowi dochód. Dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (art. 7 i 18 ustawy o CIT).

Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, jakie były koszty uzyskania przychodów dotyczące wytworzenia (wyprodukowania) stołów. Na potrzeby schematu rozliczenia koszty te zostaną pominięte i zostanie przyjęte, że dochody uzyskane ze sprzedaży tych stołów odpowiadają osiągniętym przychodom.

Dochód z dostawy stołów wyniesie zatem 200 000 zł.

Dla spółki X właściwa jest stawka CIT w wysokości 19 proc. Zatem należna zaliczka na CIT za maj 2023 r. z tytułu dokonanej transakcji wyniesie 38 000 zł (200 000 zł × 19 proc.).

Przy kalkulacji dochodu pominięto inne wydatki, które mogły wystąpić w związku z transakcjami. Nie zostaną one uwzględnione w schemacie rozliczenia. ©℗