Budowa bloku energetycznego bez limitowania kosztów

Inwestycja polegająca na budowie bloku energetycznego wraz z infrastrukturą towarzyszącą stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej. To sprawia, że nie stosuje się tu ograniczenia podatkowych kosztów na podstawie art. 15c ustawy o CIT – potwierdził w kolejnym już wyroku Naczelny Sąd Administracyjny.

Chodzi o ustalanie nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego, którą należy wyłączyć z kosztów podatkowych. Przy wyliczeniu tej nadwyżki nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej (art. 15c ust. 8 ustawy o CIT).

Spory z fiskusem dotyczą tego, kiedy daną inwestycję można uznać za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej.

We wrześniu 2022 r. NSA rozstrzygnął podobną sprawę, tyle że dotyczącą budowy elektrowni węglowej w Ostrołęce (sygn. akt II FSK 10/20). Pisaliśmy o tym w artykule „Budowa elektrowni bez limitowania kosztów” (DGP nr 183/2022).

Tym razem chodziło o spółkę odpowiedzialną za budowę bloku energetycznego z infrastrukturą towarzyszącą na terenach o charakterze przemysłowym z dostępem do złóż.

We wniosku o interpretację spółka poinformowała, że jest to inwestycja strategiczna z punktu widzenia interesów państwa, mająca istotny wpływ na bezpieczeństwo energetyczne kraju. Początkowo była ona prowadzona przez inny podmiot, z którego wydzielono zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP) związaną z przygotowaniem, budową i działalnością nowego bloku energetycznego. ZCP przejęła następnie spółka.

Z uwagi na skalę inwestycji niezbędne było finansowanie zewnętrzne. Spółka korzystała z systemu cash poolingu w ramach grupy kapitałowej (do której sama należy), a podmiot, który prowadził inwestycję na wcześniejszym etapie – finansował ją poprzez emisję obligacji.

Spółka uważała, że przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, która nie może być kosztem podatkowym, nie powinna uwzględniać wypłaconych odsetek od obligacji oraz odsetek od środków udostępnianych jej w ramach cash poolingu. Słowem, odsetki te nie powinny wpływać na limitowanie podatkowych kosztów.

Argumentem spółki było to, że inwestycja ta stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej (art. 15c ust. 10 ustawy o CIT), a przy takim projekcie nie stosuje się limitowania kosztów (art. 15c ust. 8 ustawy o CIT).

Dyrektor KIS był innego zdania. Uznał, że inwestycja ta nie służy realizacji celu publicznego. Odwołał się tu do ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2020 r. poz. 65 ze zm.) i stwierdził, że w art. 6 pkt 2 tej ustawy do celów publicznych zaliczono jedynie budowę i utrzymanie urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej.

Z takim stanowiskiem nie zgodziły się sądy. WSA w Gliwicach (sygn. akt I SA/Gl 775/20) zwrócił uwagę na to, że zgodnie z art. 15c ust. 10 ustawy o CIT długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym. Przepis wskazują zatem na szeroki zakres kategorii projektów z zakresu infrastruktury – stwierdził WSA.

Uznał, że dyrektor KIS, powołując się na definicję zawartą w ustawie o gospodarce nieruchomościami (art. 6 pkt 2), niesłusznie zawęża wykładnię przepisów ustawy o CIT stanowiących wdrożenie rozwiązań dyrektywy ATAD. Przepisy zawarte w ustawie o gospodarce nieruchomościami nie mają związku ze specyfiką limitowania kosztów zewnętrznego finansowania inwestycji – podkreślił WSA.

Wyrok ten utrzymał w mocy sąd kasacyjny.©℗

orzecznictwo