Przemieszczenie własnego towaru to WDT

Kto wysyła swoje towary za granicę, gdzie posłużą do realizacji kompleksowej usługi, tam opodatkowanej, powinien wykazać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – orzekł NSA.

Chodziło o producenta ogrodów zimowych (tzw. oranżerii), zarejestrowanego jako podatnik VAT UE zarówno w Polsce, jak w Niemczech. Najczęściej kupuje on niezbędne materiały w naszym kraju i tu konstruuje oranżerię według specyfikacji zamówienia składanego przez zagranicznego klienta. Następnie konstrukcje są przewożone – jako towary gotowe do montażu – do Niemiec. W Niemczech przedsiębiorca montuje je już jako firma niemiecka i faktura jest wystawiana z niemieckim VAT.

Wychodząc naprzeciw potrzebom osób fizycznych, które nie mają specjalistycznej wiedzy, przedsiębiorca świadczy też usługi zaprojektowania i wykonania takich ogrodów na konkretnej nieruchomości. Ogląda więc daną nieruchomość, projektuje dla niej oranżerię, przygotowuje niezbędną dokumentację, a następnie wykonuje budowę ogrodu zimowego zgodnie z projektem.

Klienci nie kupują zatem oddzielnie materiałów potrzebnych do wykonania oranżerii ani nie poszukują na własną rękę wykonawcy, ale zamawiają kompleksową usługę zaprojektowania i wykonania ogrodu zimowego.

To WDT

Przedsiębiorca uważał, że wywóz polskich konstrukcji do Niemiec (również do Belgii), gdzie posłużą do wykonania oranżerii, nie powinien być rozliczany jako wewnątrz wspólnotowa dostawa towarów. Na wszelki wypadek wolał się jednak upewnić.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że mamy tu do czynienia z wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem towarów własnych, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Przepis ten uznaje za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) przemieszczenie przez podatnika (lub na jego rzecz) towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium innego państwa unijnego, „które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju, w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte (…) jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika”.

Fiskus uznał, że nie ma tu zastosowania wyłączenie z WDT, o którym mowa w art. 13 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, bo przedsiębiorca nie dokonuje dostawy towarów z montażem, wskazanej w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, lecz świadczy na rzecz swoich klientów usługi wybudowania ogrodu zimowego – usługi związane z nieruchomościami. Miejscem świadczenia (opodatkowania) tych usług jest, zgodnie z art. 28e ustawy, miejsce położenia nieruchomości (tj. Niemcy i Belgia).

W konsekwencji przemieszczone towary „mają służyć działalności gospodarczej podatnika” opodatkowanej za granicą (w miejscu świadczenia usług) – stwierdził dyrektor KIS. Uznał więc, że przedsiębiorca powinien rozliczać to przemieszczenie jako WDT i mieć dowody dostarczenia za granicę, aby móc zastosować 0-proc. stawkę VAT. Powinien też wykazać taką transakcję w informacji podsumowującej (deklaracji VAT-UE).

Dwie odrębne czynności

Nie zgodził się z tym WSA we Wrocławiu (sygn. akt I SA/Wr 773/19). Stwierdził, że fiskus w niewłaściwy sposób zastosował art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Wyrok ten uchylił w całości NSA. W uzasadnieniu sędzia Agnieszka Jakimowicz wyjaśniła, że przemieszczenie własnych towarów, o które pytał przedsiębiorca, jest zupełnie inną czynnością niż realizacja przez niego za granicą usługi kompleksowej. Przemieszczenie należy więc uznać za WDT, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Na poparcie tej wykładni sędzia przywołała wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 6 marca 2014 r. (sygn. akt C-606/12 i C-607/12). TSUE wyjaśnił w nim, że jedynie w sytuacji, gdy przemieszczenie towaru do innego państwa członkowskiego następuje nie w celu ostatecznej konsumpcji tego towaru w tym państwie członkowskim, lecz w celu dokonania czynności przetworzenia wskazanego towaru, po której następuje odesłanie go z powrotem do państwa członkowskiego pochodzenia, takie przemieszczenie nie powinno być uznane za dostawę wewnątrzwspólnotową.

Skoro natomiast w tym wypadku transakcja jest związana z wykorzystaniem towarów w działalności gospodarczej podatnika prowadzonej za granicą (do świadczenia usług będących odrębną czynnością, opodatkowaną za granicą), to powinna być rozliczona jak WDT – uznał NSA.©℗

orzecznictwo