Ulga CSR również na świadczenia niepieniężne

W ramach ulgi sponsoringowej można odliczyć dodatkowo 50 proc. kosztów także w postaci świadczeń niematerialnych. Ważne, aby w zamian firma otrzymywała ekwiwalentne świadczenia – potwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

– W poprzednich interpretacjach dyrektor KIS dopuszczał finansowanie klubu sportowego np. poprzez pokrycie wynagrodzeń członków kadry szkoleniowej w zamian za usługi reklamowe. Teraz rozszerza możliwość finansowania klubów sportowych o świadczenia niepieniężne, np. w postaci usług medycznych – komentuje Grzegorz Kuś, radca prawny, doradca podatkowy w PwC.

Musi być koszt

Przypomnijmy, że ulga sponsoringowa, zwana też ulgą CSR (corporate social responsibility – społeczna odpowiedzialność biznesu), obowiązuje od 2022 r., a wynika z art. 26ha ustawy o PIT i art. 18ee ustawy o CIT. Pozwala ona odliczyć od podstawy opodatkowania dodatkowo 50 proc. kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową, kulturalną oraz szkolnictwo wyższe i naukę.

Warunkiem skorzystania z ulgi jest więc m.in. to, aby poniesiony wydatek został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli tak się stanie, podatnik może odjąć w sumie 150 proc. poniesionych kosztów, o ile spełni również inne ustawowe warunki.

Umowa barterowa

Jeśli idzie o działalność sportową, to ustawy o podatku dochodowym (PIT i CIT) uzależniają prawo do ulgi sponsoringowej od realizacji celów wskazanych w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1599 ze zm.). Jednym z nich jest przeznaczenie środków na realizację programów szkolenia sportowego.

Spytała o to spółka, która podpisała z klubem sportowym umowę barterową. Na tej podstawie świadczy mu usługi medyczne, a w zamian klub wykonuje na jej rzecz usługi promocyjno-reklamowe.

Spółka uważała, że ma prawo do ulgi, bo – jak tłumaczyła – usługi medyczne przyczyniają się do poprawy lub utrzymania zdrowia sportowców, a to umożliwia realizację programów szkolenia sportowego, np. udział w zawodach. Argumentowała też, że oferowane przez nią usługi medyczne są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania klubu (zdrowie sportowców), co w konsekwencji przekłada się na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu.

Świadczenia ekwiwalentne

Dyrektor KIS potwierdził, że wydatki poniesione na finansowanie klubu sportowego w związku ze świadczeniem usług wzajemnych na podstawie umowy barterowej są objęte ulgą. Uznał, że usługi promocyjno-reklamowe świadczone przez klub sportowy są formą reklamy, dzięki której spółka staje się bardziej rozpoznawalna na rynku, co z kolei przekłada się na wzrost liczby pacjentów i osiąganych przychodów. Natomiast dzięki szybkiej i dobrej opiece medycznej sportowcy mają lepsze warunki do uprawiania sportu, co też przyczynia się do osiągania przez nich lepszych wyników.

Istotne było też to, że chodzi tu o świadczenia wzajemne, a nie o darowiznę, bo ta uniemożliwiałaby zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów (zabrania tego art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT), a w rezultacie skorzystanie z ulgi sponsoringowej.

Kolejna korzystna

Interpretacja ta jest kolejną pozytywną dla podatników planujących zawarcie umowy tzw. sponsoringu właściwego z klubem sportowym. We wcześniejszej – z 16 lutego 2023 r. (sygn. 0115-KDIT3.4011.889.2022.2.JS) – dyrektor KIS potwierdził, że wydatki na finansowanie wynagrodzeń kadry szkoleniowej w zamian za świadczenie usług marketingowo-reklamowych również realizują cel wskazany w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie.

W najnowszej kluczowe jest to, że – jak podkreśla Grzegorz Kuś – dyrektor KIS dopuścił możliwość udzielania świadczeń niepieniężnych (w postaci usług medycznych) na realizację programów szkolenia sportowego. To – zdaniem eksperta – mogłoby mieć zastosowanie również do innego rodzaju świadczeń, polegających np. na opiece dietetycznej lub psychologicznej.

– Niemniej jednak podatnicy planujący rozliczyć wydatki w ramach ulgi CSR z tytułu świadczonych usług wzajemnych i niepieniężnych na rzecz klubu sportowego powinni wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej – radzi ekspert PwC.

Jego zdaniem bowiem nie sposób jednoznacznie rozstrzygnąć, które usługi mogą zostać potraktowane przez dyrektora KIS w taki sam, korzystny sposób.

– Ważne jest również wykazanie, że rzeczywiście oba świadczenia, realizowane przez sponsorującego i sponsorowanego, są wobec siebie ekwiwalentne – podkreśla Grzegorz Kuś.©℗