Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Chodziło o podatnika, który od 2013 r. przebywał poza Polską: w Wielkiej Brytanii, Holandii i Australii. W tym czasie przyjeżdżał do Polski sporadycznie, by odwiedzać rodzinę.
W 2022 r. wrócił jednak na stałe do Polski, razem z żoną, którą poznał w Australii. Chciałby skorzystać z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT. Przysługuje ona osobom, które przenoszą swoje miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Ulga oznacza zwolnienie z przychodów do 85 528 zł rocznie i można z niego korzystać w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych.
Mężczyzna stwierdził, że spełnia wszystkie wymagane warunki określone w art. 21 ust. 43 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem podatnik zainteresowany ulgą musi m.in. udowodnić zamieszkanie dla celów podatkowych za granicą w okresie trzech lat kalendarzowych przed powrotem.
Mężczyzna miał jednak wątpliwości, jak interpretować przepisy dotyczące daty powrotu, ponieważ ulga obowiązuje od 2022 r., a on 27 października 2021 r. przyjechał do Polski, by załatwić tu formalności związane z przeniesieniem.
Zaznaczył, że w 2021 r. nie miał jeszcze w Polsce centrum interesów osobistych ani gospodarczych, nie miał pracy ani stałego miejsca zamieszkania. Jego żona, która jest obywatelką Ukrainy, nie miała zezwolenia na pobyt stały. Chciał dopiero uzyskać dla niej to zezwolenie oraz dodatkowo zezwolenie na nabycie nieruchomości, a formalności te wymagają czasu.
Mężczyzna napisał, że w listopadzie 2021 r. zawarł przed notariuszem umowę przedwstępną zakupu nieruchomości, natomiast ostateczną umowę podpisał w lutym 2022 r. Wcześniej, w grudniu 2021 r. zameldował się na pobyt czasowy w mieszkaniu udostępnionym przez jego siostrę na podstawie umowy użyczenia. W połowie grudnia 2021 r. zaczął zarabiać na podstawie umowy zlecenia i tego samego dnia zarejestrował się do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych.
Uważał, że mimo tego ma prawo do ulgi, bo formalnie przeniósł się do Polski dopiero w 2022 r.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że mężczyzna nie spełnia podstawowego warunku dotyczącego daty powrotu, o którym mowa w art. 53 ustawy nowelizującej z 29 listopada 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105). Zgodnie z tym przepisem zwolnienie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po 31 grudnia 2021 r.
Tymczasem, jak podał sam podatnik, w okresie od 27 października do 31 grudnia 2021 r. jego centrum interesów osobistych i gospodarczych nie znajdowało się za granicą. Mężczyzna wrócił do Polski 27 października 2021 r. i przed 31 grudnia 2021 r. podjął działania gospodarcze związane z zawarciem umowy użyczenia mieszkania, zakupem własnej nieruchomości oraz rozpoczął tu aktywność zawodową – wyliczył dyrektor KIS.
Stwierdził więc, że mężczyzna nie może skorzystać z ulgi w latach 2022–2025 ani w latach 2023–2025.©℗
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 19 stycznia 2023 r., sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.823.2022.3.ACZ
