Zgadza się z fiskusem, że ten, kto akceptuje warunki oddelegowania, w tym bezpłatne noclegi, uzyskuje wymierną korzyść. Nieodpłatne świadczenie jest dla tej osoby przychodem ze stosunku pracy, co oznacza, że pracodawca musi uwzględnić wartość zakwaterowania przy obliczaniu zaliczek na PIT.
Takie stanowisko NSA zajął też w najnowszym wyroku dotyczącym spółki, która zamierzała delegować swoich pracowników do miejsc wskazanych przez kontrahentów, także za granicą. Okres oddelegowania trwałby trzy–cztery miesiące, więc nie byłaby to podróż służbowa. Na ten czas spółka planowała zapewniać pracownikom nieodpłatnie transport oraz noclegi w hotelach pracowniczych lub wynajętych przez nią kwaterach prywatnych.
Uważała, że wydatki te poniesie we własnym interesie, bo – jak argumentowała – to ona korzysta na pobycie pracowników w miejscu wykonywania robót. Dzięki temu udaje jej się zrealizować przyjęte zlecenia.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że jeśli spółka – mimo braku obowiązku wynikającego z prawa pracy – zapłaci oddelegowanym pracownikom za transport oraz zakwaterowanie, to wartość tych świadczeń będzie dla nich przychodem z innych nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Przywołał wyrok z 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13), w którym Trybunał Konstytucyjny uznał nieodpłatne świadczenia za przychód, jeżeli:
  • zostały one spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie) i
  • zostały one spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, oraz
  • korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna dla wszystkich).
Senat przeciw ograniczeniom w uldze na robotyzację
Senat przeciw ograniczeniom w uldze na robotyzację

Zobacz również
Tego samego zdania był WSA w Szczecinie (sygn. akt I SA/Sz 867/19). Orzekł, że dobrowolne przyjęcie od pracodawcy nieodpłatnego zakwaterowania leży w interesie pracownika. W ten sposób zatrudniony uzyskuje wymierną korzyść – unika kosztów, które musiałby ponieść, decydując się na taką pracę.
To samo stwierdziła sędzia Anna Dumas, uzasadniając wyrok NSA. – Akceptując warunki umowy, pracownik wyraża zgodę na przyjęcie tych świadczeń, traktując je jako element wynagrodzenia za pracę – powiedziała. ©℗

orzecznictwo

Wyrok NSA z 14 grudnia 2022 r., sygn. akt II FSK 1158/20 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia