Kosztem kwalifikowanym dla celów ulgi badawczo -rozwojowej są również wydatki w części wypłacanej pracownikowi podczas usprawiedliwionej niezdolności do pracy – orzekł NSA

To kolejny już korzystny dla podatników wyrok sądu kasacyjnego w tym zakresie. Wcześniej NSA orzekł tak m.in. w wyrokach z 11 stycznia 2022 r. (sygn. akt II FSK 1247/21), z 4 listopada 2021 r. (sygn. akt II FSK 998/21), z 3 marca 2021 r. (sygn. akt II FSK 65/21) i z 5 lutego 2021 r. (sygn. akt II FSK 1038/19).
Innego zdania był natomiast 23 listopada 2021 r. (sygn. akt II FSK 1039/21).

W całości lub w proporcji

Pozytywne stanowisko NSA nie oznacza, że w każdym przypadku można zaliczyć do kosztów kwalifikowanych całość wynagrodzenia za czas urlopu i choroby, wraz ze sfinansowanymi przez pracodawcę składkami na ubezpieczenie społeczne. Tak jest wtedy, gdy pracownik poświęca na działalność badawczo-rozwojową (B+R) cały swój czas pracy.
Jeżeli zajmuje się również innymi zadaniami, to wynagrodzenie za czas urlopu i choroby jest kosztem kwalifikowanym w takiej proporcji, w jakiej czas poświęcony przez pracownika na działalność B+R pozostaje do całości jego czasu pracy.

Nie tylko pensja zasadnicza

Najnowszy wyrok zapadł w sprawie spółki zajmującej się wytwarzaniem suplementów diety i innych wyrobów farmaceutycznych. Działalność w tym zakresie wymaga opracowywania receptur nowych produktów, wprowadzania niezbędnych modyfikacji i udoskanalania istniejących receptur, oceny przydatności bieżących surowców, opracowywania nowych technologii itp. Nie było sporu co do tego, że spółka prowadzi w ten sposób działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a ustawy o CIT. Czas pracy poświęcony na tę działalność był przy tym odrębnie ewidencjonowany.
We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że wypłacane pracownikom wynagrodzenie obejmują takie pozycje jak: wynagrodzenie zasadnicze, dodatek funkcyjny, premie, ubezpieczenia grupowe i ubezpieczenia na życie, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody, ekwiwalenty na niewykorzystany urlop, a także inne należności ze stosunku pracy, takie jak wynagrodzenia za czas urlopu, choroby, opieki nad dzieckiem.
Spółka uważała, że całość kosztów pracowniczych może traktować jako koszty kwalifikowane w rozumieniu przepisów o uldze B+R (art. 18d ust. 1 ustawy o CIT).
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się z nią w części dotyczącej wynagrodzeń za czas urlopu, choroby i opieki nad dzieckiem. Stwierdził, że w czasie nieobecności w pracy, choćby nawet usprawiedliwionej, pracownik nie zajmuje się faktycznie działalnością B+R.

Skutek umowy o pracę

Nie zgodziły się z tym sądy obu instancji. Zarówno WSA w Rzeszowie (sygn. akt I SA/Rz 609/19), jak i NSA orzekły, że kosztami kwalifikowanymi są na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT także koszty pracownicze ponoszone za czas urlopu lub zwolnienia lekarskiego. Obowiązek ich ponoszenia wynika bowiem z nawiązania stosunku pracy i nie mogą być one wyodrębniane na potrzeby ulgi B+R. Konieczność ich ponoszenia jest wynikiem korzystania przez pracowników z przysługujących im uprawnień, których to nie mogą się oni zrzec – podkreślił WSA.
Uzasadniając wyrok NSA, sędzia Maciej Jaśniewicz przypomniał, że zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT kosztami kwalifikowanymi są wydatki poniesione z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, a więc poniesione w związku ze stosunkiem pracy. Potwierdził zatem, że przepisy o uldze B+R dotyczą nie tylko należności wypłacanych za efektywny czas pracy, lecz także urlopu czy choroby. ©℗

orzecznictwo

Wyrok NSA z 11 października 2022 r., sygn. akt II FSK 364/20 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia