Przychody ze sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, która nigdy nie była wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej, nie mogą być rozliczone jak inne przychody firmowe – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

Wspólnicy spółki cywilnej kupili prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, chcąc zabezpieczyć się na okoliczność ewentualnego wymówienia umowy dzierżawy działki, na której świadczyli usługi stomatologiczne. Nieruchomość przez lata pozostawała rezerwą, nie została zabudowana, nie była też ujęta w ewidencji środków trwałych. Związane z nią wydatki nie były też zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Po kilku latach wspólnicy postanowili jednak sprzedać prawo użytkowania wieczystego rezerwowej nieruchomości.
We wniosku o interpretację przedsiębiorca stał na stanowisku, że przychód, który uzyska z tego tytułu, nie musiałby być rozliczany jak inne przychody z działalności gospodarczej. Przypominał, że zbywana nieruchomość nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych ani wykorzystywana w firmie. Sprzedaż nie nastąpi też „w wykonywaniu działalności gospodarczej”.
Innego zdania był dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Przywołał art. 22a ust. 1 oraz art. 22c pkt 1 ustawy o PIT i wysnuł z nich wniosek, że przepisy nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od tego, czy został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz czy dokonywano od niego odpisów amortyzacyjnych. Skoro tak, to można uznać, że rezerwowa nieruchomość jest środkiem trwałym. Oznaczałoby to, że zostaną spełnione warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT i przychody z jej sprzedaży będą uznane za przychody z działalności gospodarczej.
Z takim stanowiskiem nie zgodziły się sądy obu instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 19 czerwca 2019 r. (sygn. akt I SA/Po 297/19) przypomniał, że z wniosku o interpretację jasno wynika, iż nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej przez wspólników. Tymczasem zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT jednym z warunków uznania danego składnika majątku za środek trwały jest właśnie wykorzystywanie go na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Skoro w tym przypadku nigdy do tego nie doszło, przychód ze zbycia nieruchomości nie będzie pochodził z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT – orzekł poznański WSA.
Potwierdził to również NSA. Sędzia Sylwester Golec wyjaśnił, że samo nabycie nieruchomości jako potencjalnej firmowej rezerwy nie oznacza, iż spełnia ona definicję środka trwałego. Nie była ona bowiem wykorzystywana w działalności gospodarczej wspólników, nie została ujęta w firmowej ewidencji, a wydatki z nią związane nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. To oznacza, że przychody, które uzyskają wspólnicy ze zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, nie będą pochodzić z działalności gospodarczej – podsumował NSA. ©℗

orzecznictwo

Wyrok NSA z 3 czerwca 2022 r., sygn. akt I FSK 2438/19 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia