Podatnik przemieszczający aktywa do swojego zagranicznego zakładu powinien się liczyć z koniecznością zapłacenia podatku od niezrealizowanych zysków. Niestety na razie brakuje stanowisk doktryny i orzecznictwa, które wskazywałyby, jak interpretować kluczowe pojęcia związane z tą daniną - piszą eksperci z Tributis Group sp. z o.o.
W przypadku prowadzenia biznesu poza granicami Polski istotne znaczenie ma to, że w art. 4a pkt 11 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 872; dalej: ustawa o CIT) pojęcie zagranicznego zakładu jest określone szeroko. Obejmuje ono przede wszystkim zakład typu podstawowego (stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych), a także zakład typu budowlanego (plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa).
UWAGA! Definicja zagranicznego zakładu wynikająca z polskiej ustawy może być modyfikowana przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.
Pozostało
92%
treści
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
Reklama