Chodziło o samorządowy zakład budżetowy zarabiający na wynajmie lokali mieszkalnych i użytkowych. Przez długi czas korzystał on ze zwolnienia z podatku przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi przeznaczonych na ich utrzymanie. Preferencja ta wynika z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.
Zakład postanowił jednak zrezygnować z niej od początku 2015 r. Argumentował, że pojęcie przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi budzi duże wątpliwości, także sądów administracyjnych, więc, aby uniknąć ewentualnych problemów, woli ze zwolnienia już nie korzystać. Dzięki temu – przekonywał – mógłby zaoszczędzić duże sumy wydawane na obsługę księgową. Nie trzeba byłoby bowiem już dłużej wyodrębniać przychodów zwolnionych z CIT i opodatkowanych.
Dyrektor IS w Łodzi nie pozwolił jednak na taką dobrowolną rezygnację ze zwolnienia. Zwrócił uwagę na to, że art. 17 ust. 1 pkt 44 nie pozostawia podatnikom wyboru, czy chcą korzystać z tej preferencji. Jeśli spełniają warunki wynikające z przepisu, to ich dochody są zwolnione z podatku.
Koniec tajemnicy bankowej? Państwa OECD bronią się przed rajami podatkowymi
Koniec tajemnicy bankowej? Państwa OECD bronią się przed rajami podatkowymi

Zobacz również
W przeciwnym razie zakład mógłby zrezygnować ze zwolnienia tylko po to, aby stratą na gospodarce zasobami mieszkaniowymi obniżyć swoje dochody z działalności opodatkowanej. Natomiast korzystałby ze zwolnienia, gdyby gospodarka zasobami mieszkaniowymi była dla niego dochodowa. To sprzeczne z celami ustawodawcy – wyjaśnił dyrektor izby.
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 26 sierpnia 2014 r., nr IPTPB3/423-220/14-2/IR.