Zgodnie z przepisami, jeśli pracownik (zarówno zatrudniony na etacie, jak i praktykant) przynajmniej połowę swojego czasu pracy spędza przed monitorem, a z zaleceń lekarza wynika, że musi nosić okulary korekcyjne, pracodawca ma obowiązek sfinansować pracownikowi zakup takich okularów. Sytuacja jest identyczna w przypadku zalecenia noszenia soczewek kontaktowych przez pracownika. Pracodawca najczęściej określa w wewnętrznych przepisach firmowych limit kwotowy, do którego refinansuje pracownikowi zakup okularów, bądź soczewek. Kwota graniczna powinna przy tym uwzględniać koszty szkieł korekcyjnych, oprawek i robocizny.
Zwolnienie z podatku do wysokości limitu
Zwrócone pracownikowi pieniądze za zakup zaleconych okularów korekcyjnych nie podlegają ani oskładkowaniu, ani opodatkowaniu PIT-em. Zgodnie z tzw. rozporządzeniem składkowym Ministra Finansów w podstawie wymiaru składek ZUS nie uwzględnia się wartości świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, a także ekwiwalentów tych świadczeń. Z kolei zgodnie z ustawą o PIT wyżej wymienione świadczenia oraz ekwiwalenty są wolne od podatku dochodowego. Jeśli w firmie obowiązuje limit kwotowy, cena okularów ponad limit nie korzysta ze zwolnienia.
Kiedy refundacja będzie przychodem pracownika
Jeśli pracownik nie zgłosi pracodawcy, że pogorszył mu się wzrok i bez skierowania od pracodawcy na profilaktyczne badania okresowe samodzielnie uda się do okulisty, który stwierdzi konieczność noszenia przez pracownika okularów korekcyjnych, pracodawca naliczy od kwoty okularów PIT i składki ZUS-owskie – koszt zrefundowanych okularów będzie tu przychodem po stronie pracownika. Zwolnienie refundacji kosztów okularów dotyczy tylko okularów zakupionych na podstawie zaświadczenia lekarskiego lekarza medycyny pracy, który przeprowadza badania bazując na skierowaniu pracodawcy.