Przedsiębiorca, który zbywa węgiel opałowy, nie musi stosować oznaczeń GTU w składanych od października 2020 r. jednolitych plikach kontrolnych – wyjaśnił dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji.
Pytania zadała firma paliwowa, która zajmowała się sprzedażą węgla kamiennego oraz koksu. Są one traktowane jak paliwo stałe, a to przełożyło się na wątpliwości co do ich prawidłowego oznaczania w JPK_V7. Zgodnie z rozporządzeniem ministra finansów, inwestycji i rozwoju z 15 października 2019 r. (Dz.U. poz. 1988) faktury dokumentujące sprzedaż towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT, należy oznaczać kodem GTU_02. W przepisie tym mowa jest m.in. o pozostałych towarach, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy bez względu na ich kod CN.
Pojawiły się głosy, że skoro węgiel i koks są uważane za wyrób energetyczny i paliwo stałe, a jednocześnie można je znaleźć w załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, to ich sprzedaż powinna być oznaczona kodem GTU_02. Firma była innego zdania. Zwracała uwagę, że art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT odwołuje się do art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, w którym mowa jest o paliwach silnikowych. Węgiel nim nie jest, a więc nie dotyczy go oznaczenie GTU_02 – podsumowała.
Potwierdził to dyrektor KIS. Uznał, że skoro węgiel i koks nie są paliwami silnikowymi, to firmy, które je sprzedają, nie muszą stosować kodu GTU_02 ani innego kodu w JPK_V7. ©℗
Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 stycznia 2021 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.728.2020.1.KP)
