Osoba fizyczna (podatnik VAT czynny) prowadzi działalność gospodarczą, m.in. wynajem nieruchomości mieszkalnych i użytkowych. Przedsiębiorca opłaca PIT na zasadach podatku liniowego, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą kasową, a VAT i zaliczki na PIT rozlicza na zasadach ogólnych za okresy miesięczne.

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nabył 1 grudnia 2020 r. nieruchomość z nowo wybudowanym budynkiem użytkowym (magazynem) od firmy X za 500 000 zł (plus VAT: 115 000 zł). W cenie tej mieści się wartość gruntu 50 000 zł (plus VAT 11 500 zł) oraz wartość budynku 450 000 zł (plus VAT 103 500 zł). Kwoty te wynikają z aktu notarialnego, ale nie są wyodrębnione na fakturze. Z uwagi na to, że nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego przedsiębiorcy i jego żony (wspólność ustawowa), w akcie notarialnym oraz na fakturze jako nabywcy figurują oboje małżonkowie. Przy czym faktura została wystawiona na imię obojga małżonków, ale NIP został podany tylko w przypadku przedsiębiorcy; dane jego żony to wyłącznie imię i nazwisko oraz adres. Faktura dokumentująca zakup nieruchomości została wystawiona przez firmę X i otrzymana przez przedsiębiorcę 1 grudnia 2020 r. Za nabytą nieruchomość przedsiębiorca zapłacił tego samego dnia przelewem (z konta firmowego prowadzonego wyłącznie na jego imię) na rachunek rozliczeniowy firmy X figurujący na białej liście podatników VAT. Nabyty budynek magazynu i grunt przedsiębiorca zamierza wprowadzić na stan środków trwałych 21 grudnia 2020 r. Przedsiębiorca planuje nabytą nieruchomość wyjmować innej firmie. Jego żona (która w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej) oświadczy, że wyraża zgodę na przejęcie nabytej nieruchomości przez męża w użytkowanie służące działalności gospodarczej. Jak przedsiębiorca powinien rozliczyć VAT oraz koszty uzyskania przychodów od zakupu tej nieruchomości do majątku wspólnego z żoną?

VAT

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT, oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W analizowanej sprawie nabyta nieruchomość ma być wynajmowana innej firmie. Wynajem nieruchomości użytkowych (dokonywany przez podatników VAT czynnych) jest opodatkowany według podstawowej stawki VAT (23 proc.), a zatem nabyta nieruchomość będzie służyła czynnościom opodatkowanym VAT.
Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT). W analizowanej sprawie kwotę podatku naliczonego stanowi kwota 115 000 zł wynikająca z otrzymanej od firmy X faktury. Jednak jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego przedsiębiorcy oraz jego żony, a faktura została wystawiona na imię obojga małżonków, przy czym NIP został podany tylko w przypadku przedsiębiorcy. Dane jego żony to wyłącznie imię i nazwisko oraz adres. Z tego względu pojawiają się wątpliwości, czy przedsiębiorca będący czynnym podatnikiem VAT może w całości odliczyć VAT z faktury zakupu nieruchomości wystawionej na imię obojga małżonków. Podkreślić należy, że żona przedsiębiorcy w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej.
Warto w tym miejscu wyjaśnić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. O prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe między określonymi podmiotami. Faktura powinna zawierać m.in.: imiona i nazwiska lub nazwy nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; oraz numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku (zob. art. 106e ust. 1 ustawy o VAT).
Stosunki majątkowe między małżonkami
Kwestie stosunków majątkowych między małżonkami reguluje kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej: k.r.o.). Stosownie do art. 31 par. 1 k.r.o. z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 k.r.o.).
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny (art. 36 par. 1 k.r.o.). Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku (art. 36 par. 2 k.r.o.). Przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności (art. 36 par. 3 k.r.o.).
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków (art. 37 par. 1 pkt 1 k.r.o.).
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 par. 1 k.r.o.).
Z uwagi na ww. regulacje k.r.o. w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.
Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT. Zatem z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podmioty, które są zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni. Zgodnie z przestawionym stanem faktycznym przedsiębiorca spełnia ten warunek. Na gruncie ustawy o VAT małżeństwo natomiast nie ma przymiotu podatnika VAT. Jednakże w sytuacji, gdy jedno z małżonków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest czynnym podatnikiem VAT, pozbawienie go prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury wystawionej na oboje małżonków, w sytuacji gdy nabycie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, naruszałoby zasadę neutralności – fundamentalną zasadę obowiązującą w VAT.
Należy zatem stwierdzić, iż to, że nabyta wraz z żoną nieruchomość stanowi majątek wspólny małżonków, nie wpływa w żaden sposób na prawo przedsiębiorcy do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej poniesione wydatki. Skoro nieruchomość ta została nabyta z zamiarem dokonywania wyłącznie czynności opodatkowanych wykonywanych w ramach prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej, z tytułu której jest on czynnym podatnikiem VAT, to przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup przedmiotowej nieruchomości (por. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 października 2020 r., nr 0112-KDIL1-1.4012.394.2020.1.EB).
Jak rozumieniem, w analizowanej sytuacji nie zachodzą inne okoliczności wskazane w art. 88 ustawy o VAT, które uniemożliwiałyby odliczenie podatku naliczonego.
Pozostaje ustalić, w jakim miesiącu przedsiębiorca może odliczyć ten podatek naliczony. W myśl reguły zawartej w art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
W analizowanej sprawie obowiązek podatkowy od dostawy tej nieruchomości powstał 1 grudnia 2020 r. Prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia tej nieruchomości powstało zatem w grudniu 2020 r. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że fakturę dokumentującą dostawę tej nieruchomości przedsiębiorca otrzymał 1 grudnia 2020 r., a zatem odliczeniu podatku naliczonego z tej faktury w rozliczeniu za grudzień 2020 r. nie sprzeciwia się art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT. Na potrzeby schematu rozliczenia podatku zakładam, że przedsiębiorca nie skorzysta z przewidzianej w art. 86 ust. 11 ustawy o VAT możliwości obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, tj. za styczeń bądź luty 2021 r. Podsumowując, przedsiębiorca w rozliczeniu (JPK_V7M) za grudzień 2020 r. może odliczyć podatek naliczony z tytułu nabytej nieruchomości w wysokości 115 000 zł.
Nabyta nieruchomość (a ściślej grunt i budynek) zostanie zaliczona do środków trwałych firmy przedsiębiorcy, a zatem w JPK_V7M w polach K_40 i P_40 (Wartość netto wynikająca z nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych) należy podać kwotę 500 000 zł, a w polach K_41 i P_41 (Wysokość podatku naliczonego przysługującego do odliczenia z podstaw określonych w art. 86 ust. 2 ustawy, na warunkach określonych w ustawie, wynikająca z nabycia towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych) kwotę 115 000 zł. ©℗

PIT

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT). Zatem kosztem uzyskania przychodów będzie taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:
• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, a także na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz b ustawy o PIT). Zatem wydatki poniesione na nabycie nieruchomości (tj. budynku wraz z gruntem) – jako mającej być zaliczoną do majątku trwałego firmy przedsiębiorcy – nie mogą być zaliczone wprost do kosztów uzyskania przychodów.
Kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy o PIT (art. 22 ust. 8 ustawy o PIT). Należy w tym miejscu nadmienić, że budynek oraz grunt stanowić będą u przedsiębiorcy odrębne środki trwałego, z czego tylko budynek może być amortyzowany.
Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c ustawy o PIT, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o PIT (tj. umowy leasingu), zwane środkami trwałymi.
W analizowanej sprawie są spełnione przesłanki warunkujące zaliczenie zakupionego budynku do środków trwałych, tj.:
• został on nabyty w drodze kupna, a przedsiębiorca jest jego współwłaścicielem (w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej),
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania – rozumiem, że na 21 grudnia 2020 r. warunek ten będzie spełniony,
• przewidywany okres używania tego budynku na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,
• budynek ma być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (tj. ma być wynajmowany w jej ramach),
• budynek nie jest wymieniony w katalogu środków trwałych wskazanych w art. 22c ustawy o PIT; wyjątkiem będzie jedynie wartość gruntu wchodzącego w skład nabytej nieruchomości.
Uwaga! Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22c pkt 1 ustawy o PIT). Zatem nabyty grunt nie polega amortyzacji, choć powinien być przez przedsiębiorcę zaliczony do środków trwałych.
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem art. 22g ust. 2‒18 ustawy o PIT, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia (art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT). Z kolei za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT (art. 22g ust. 3 zdanie pierwsze ustawy o PIT).
W analizowanej sprawie należy odrębnie ustalić wartość początkową dla budynku oraz gruntu, gdyż stanowią one odrębne środki trwałe.
Nieruchomość została nabyta za 500 000 zł plus VAT 115 000 zł. W związku z tym, że VAT podlega odliczeniu, nie powinien być uwzględniany w wartości początkowej. Zatem łączna wartość początkowa obu środków trwałych wynosi 500 000 zł. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, kto poniósł opłaty notarialne ani w jakiej były wysokości, a zatem nie zostaną one uwzględnione w schemacie rozliczenia.
Wartości gruntu i budynku nie zostały wyodrębnione na otrzymanej fakturze, ale zostały wskazane w akcie notarialnym. Zatem wartość początkowa budynku użytkowego wyniesie 450 000 zł, a gruntu 50 000 zł.
Nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków, tj. przedsiębiorcy i jego żony.
Uwaga! W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie (art. 22g ust. 11 ustawy o PIT).
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że żona przedsiębiorcy w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej, a także wyraża zgodę na przejęcie nieruchomości przez męża w użytkowanie służące działalności gospodarczej. Zatem przedsiębiorca może za wartość początkową tych środków trwałych (tj. budynku i gruntu) uznać całą ich cenę nabycia, tj. odpowiednio 450 000 zł (w przypadku budynku) i 50 000 zł (w przypadku gruntu).
Jak już wspomniano, nabyty grunt nie podlega amortyzacji, natomiast od wartości początkowej nabytego budynku użytkowego przedsiębiorca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych i zaliczać je w ciężar kosztów uzyskania przychodów.
Stosownie do art. 22h ust. 1 ustawy o PIT odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k ustawy o PIT, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e ustawy o PIT, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których – zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Zakupiony budynek ma być wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych 21 grudnia 2020 r., a zatem pierwszego odpisu amortyzacyjnego przedsiębiorca będzie mógł dokonać za styczeń 2021 r. (zakładam, że będzie on dokonywać miesięcznych odpisów amortyzacyjnych).
Przedmiotowy budynek magazynu (nowo zbudowany) przedsiębiorca będzie mógł amortyzować z zastosowaniem metody liniowej (zob. art. 22i ust. 1 ustawy o PIT), co oznacza, że odpisów amortyzacyjnych od niego będzie dokonywać z zastosowaniem ustawowej stawki amortyzacyjnej wynoszącej w przypadku budynków niemieszkalnych 1,5 proc. rocznie. Te liniową metodę amortyzacji przedsiębiorca będzie musiał kontynuować aż do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego (art. 22h ust. 1 ustawy o PIT).
Miesięczny odpis amortyzacyjny od tego budynku wyniesie zatem: 562,50 zł (450 000 zł x 1,5 proc. : 12 miesięcy).
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że za nabytą nieruchomość przedsiębiorca dokonał zapłaty przelewem 1 grudnia 2020 r. na rachunek rozliczeniowy firmy X figurujący na białej liście podatników VAT (przedsiębiorca dokonał przelewu z rachunku firmowego prowadzonego wyłącznie na jego imię), a zatem zaliczeniu dokonywanych odpisów amortyzacyjnych od budynku w ciężar kosztów uzyskania przychodów nie powinny się sprzeciwić regulacje art. 22p ustawy o PIT. ©℗
Schemat rozliczenia zakupu nieruchomości do majątku wspólnego przedsiębiorcy i jego małżonki* ©℗
1. JAKI PODATEK
PIT:
Przychody: nie wystąpią (brak informacji w stanie faktycznym)
Koszty uzyskania przychodów: za grudzień 2020 r. nie wystąpią, ale począwszy od stycznia 2021 r., przedsiębiorca będzie mógł uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od budynku magazynu w wysokości 562,50 zł miesięcznie
Zaliczka na PIT: nie wystąpi (brak informacji w stanie faktycznym)
VAT:
Podstawa opodatkowania: nie wystąpi
Podatek należny: nie wystąpi
Kwota nabycia netto: 500 000 zł
Podatek naliczony: 115 000 zł
2. W JAKIEJ DEKLARACJI WYKAZAĆ PODATEK
VAT: W JPK_V7M przedsiębiorca wykazuje w części ewidencyjnej wartość nabycia netto (500 000 zł) w polu K_40, a podatek naliczony (115 000 zł) w polu K_41, natomiast w części deklaracyjnej należy ww. kwoty ująć zbiorczo (z innymi zakupami) w polach P_40 (wartość nabycia) w polu P_41 (podatek naliczony).
PIT: Obliczając zaliczkę za grudzień 2020 r., przedsiębiorca nie może uwzględnić ani wydatków na nabycie nieruchomości, ani dokonywanych odpisów amortyzacyjnych. Począwszy od stycznia 2021 r., podatnik będzie mógł uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od budynku magazynu w wysokości 562,50 zł. Od gruntu nie dokonuje się amortyzacji.
3. TERMIN ZŁOŻENIA DEKLARACJI
PIT-36L: za rok 2020 r. do 30 kwietnia 2021 r., za rok 2021 do 2 maja 2022 r. (30 kwietnia 2022 r. to sobota)
JPK_V7M: 25 stycznia 2021 r.
* W schemacie rozliczenia pominięte zostały inne zdarzenia/czynności.
Podstawa prawna
• art. 15, art. 86, art. 88, art. 106e ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1747)
• rozporządzenie ministra finansów, inwestycji i rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 1988; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1127)
• art. 22‒22p, art. 23 ust. 1, art. 23a pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1426; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 2127)
• rozporządzenie ministra finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. poz. 2544)
• art. 31 par. 1, art. 36, art. 37 par. 1 pkt 1, art. 43 par. 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1359)