Środkami trwałymi są składniki majątku, które wchodzą w skład firmy i są przeznaczone do długotrwałego użytkowania.

Majątek firmy składa się ze składników majątku trwałego i obrotowego. To właśnie majątek trwały, a więc długookresowy, może zostać uznany za środek trwały, jeżeli spełni podstawowe warunki:

- środek trwały musi stanowić własność lub współwłasność podatnika;

- musi zostać wytworzony lub nabyty we własnym zakresie;

- środek trwały musi być kompletny i zdatny do użytkowania w dniu przyjęcia do użytkowania;

- posiadać przewidywany okres użytkowania dłuższy niż 1 rok;

- być używany przez podatnika w ramach działalności gospodarczej;

- być oddany do użytku na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

W związku z powyższymi zasadami do środków trwałych w szczególności można zaliczyć:

- nieruchomości (w tym grunty, budynki, budowle itd.);

- maszyny i urządzenia;

- środki transportu;

- inwentarz żywy.

Wydatki dokonane na nabycie środków trwałych nie są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (o ile wartość początkowa środka trwałego nie przekracza 3500 złotych). Środki trwałe należy zaliczać do kosztów podatkowych poprzez amortyzację.

Jak ustalić wartość początkową środka trwałego dla potrzeb odpisów amortyzacyjnych

Wyceny wstępnej środka trwałego można dokonać według jednego z możliwych kryteriów:

- ceny nabycia – czyli ceny zakupu środka trwałego powiększoną o dodatkowe koszty, które miały ścisły związek z zakupem (czyli m.in.: cena transportu, załadunku, montażu oraz szkoleń);

- kosztów wytworzenia, jeżeli środek trwały został wytworzony przez podatnika we własnym zakresie;

- wartości rynkowej otrzymanej darowizny lub spadku,;

- ustalonej przez podatnika wartości układu lub udziału środka trwałego w razie nabycia wkładu niepieniężnego wniesionego do przedsiębiorstwa;

- wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych w przypadku otrzymania takich składników majątku w związku z likwidacją osoby prawnej.