Spółki osobowe nie mają osobowości prawnej. Nie są zatem podatnikami podatków dochodowych, a ich dochody nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają dochody poszczególnych wspólników. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W rezultacie dochód ze sprzedaży powinien być rozpoznany już na etapie istnienia spółki osobowej, kiedy to podatnikiem PIT był wspólnik.
Dodatkowo, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b w związku z ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o PIT opodatkowaniu podlega przychód z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki osobowej, o ile sprzedaż nastąpi w ciągu sześciu lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce likwidacja. Natomiast na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o PIT do przychodów nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki osobowej z tytułu likwidacji takiej spółki.
W konsekwencji, mimo że w drodze likwidacji spółki osobowej dochodzi u wspólnika do nabycia składnika majątkowego (wierzytelności pieniężnej), to jednak nie mamy do czynienia z jego późniejszym odpłatnym zbyciem, lecz jedynie spłatą zobowiązania. Otrzymanie takiej spłaty powinno więc pozostać neutralne podatkowo po stronie byłego wspólnika.
Organy podatkowe z reguły podzielają ten pogląd. Część z nich jednak uważa, że otrzymanie spłaty, stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, stanowi przychód z praw majątkowych w rozumieniu art. 18 ustawy o PIT. Miałby on powstać w dacie faktycznego otrzymania należności od dłużnika (por. m.in. interpretację dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 lipca 2013 r., sygn. ILPB1/415-392/13-2/IM).