Leasingodawcy, którzy spełniają warunki, by dokonać korekty rozliczeń VAT w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE, mogą, ale nie muszą, tego robić.
Tak twierdzi szef resortu finansów w interpretacji ogólnej (nr PT3/033/1/101/AEW/13/63224). To pokłosie wyroku TSUE z 17 stycznia 2013 r. w sprawie BGŻ Leasing Sp. z o.o. (C-224/11), w której sędziowie uznali, że usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu stanowią co do zasady usługi odrębne i niezależne dla celów podatku od towarów i usług. Ministerstwo zabrało głos, by uciąć spekulacje na temat tego, jak podatnicy po tym wyroku powinni się zachować. Wariantów jest kilka.
Według MF, leasingodawcy, którzy stosując się do obowiązujących przed laty przepisów i uchwały NSA z 8 listopada 2010 r. (sygn. akt I FPS 3/10), wystawili fakturę korygującą, opodatkowując usługę ubezpieczenia leaisngu tak, jak usługę leasingu i którzy przerzucili podatkowy ciężar tego podatku na leasingobiorcę (stosując metodę „od stu”), mogą teraz ponownie wystawić fakturę korygującą oraz rozliczyć tę korektę w bieżącej deklaracji podatkowej. Pod warunkiem jednak, że zwrócą leasingobiorcom część ceny odpowiadającą kwocie doliczonego im wcześniej podatku VAT.
Ci, którzy wzięli na siebie ciężar podatku w korygowanej części (bo cena została bez zmian, a faktura korygująca uwzględniała kwotę brutto – zgodnie z metodą „w stu”), mogą teraz – w ocenie ministerstwa – wystawić fakturę korygującą oraz rozliczyć tę korektę w bieżącej deklaracji.
Leasingodawcy, którzy wzięli na siebie ciężar podatku i zapłacili go – z tytułu umowy ubezpieczenia leasingu i leasingu – i nie wystawili korekty deklaracji, mogą skorygować swe rozliczenia albo w bieżącej deklaracji podatkowej albo poprzez korektę deklaracji, w której ujęli pierwotne rozliczenie.
Analizując skutki wyroku TSUE w zakresie uprzedniego rozliczenia podatku naliczonego przez leasingodawców, MF uznało za dopuszczalne zarówno skorygowanie podatku na bieżąco, jak i poprzez odpowiednie przyporządkowanie sprzedaży z każdego roku (np. z lat 2008, 2009 i 2010) poprzez dokonanie zmian w odliczeniach wynikających z właściwego skorygowania współczynnika proporcji. Wybór jednej z tych dwóch metod należy do leasingodawcy.
Natomiast w przypadku leasingobiorców MF uznało, że ich działania uzależnione będą od otrzymania faktury korygującej wystawionej przez leasingodawcę. Leasingobiorca, który otrzymał taką korektę, musi poprawić odliczony podatek naliczony w bieżącej deklaracji podatkowej. Obowiązują go też pozostałe wymogi w zakresie odliczenia podatku.
Sądy potwierdzają uprawnienie do nadpłaty
Podejście MF do leasingodawców jest odmienne od tego, które prezentują sądy. WSA w Warszawie wydał już co najmniej kilka wyroków potwierdzających uprawnienie do nadpłaty podatku za lata 2005–2010, mimo że zaraz po uchwale NSA, czyli w grudniu 2010 r., firmy wystawiły korekty faktur i obciążyły klientów podatkiem VAT według metody „od stu”. W takim przypadku nie można mówić o braku nadpłaty za lata 2005–2010, bo podatek wykazany w fakturach korygujących stał się należny dopiero z chwilą ich wystawienia po uchwale NSA.