Organ powinien w interpretacji wyjaśnić znaczenie przepisów kodeksu cywilnego, jeśli mają one wpływ na obowiązki podatnika.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku rozstrzygnął sprawę spółki, która chciała kupić przedsiębiorstwo od osoby fizycznej. Kontrahenci podpisali umowę przedwstępną, na mocy której miało dojść do przeniesienia własności firmy na kupującego (skarżącą). Na przedsiębiorstwo składać się mają wszystkie materialne i niematerialne składniki majątkowe, w tym nazwa, środki trwałe, prawa i wierzytelności wynikające z umów, licencje, prawa i wierzytelności związane z najmem lokalu, know-how i inne. Z umowy zostaną wyłączone jednak m.in. wszystkie pieniądze i środki, które będą na rachunkach bankowych, oraz wierzytelności, które powstaną po podpisaniu umowy przedwstępnej. Spółka chciała wiedzieć, czy opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej składniki majątku można uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy o VAT i ustawy o CIT oraz jak transakcję należy opodatkować. Skarżąca uznała, że kupi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego (Dz.U. z 1964 r. nr 16, poz. 93 z późn. zm.), a także ustaw podatkowych.
Organ podatkowy zamiast interpretacji wydał jednak postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia, ponieważ podatnik nie przedstawił wyczerpująco stanu faktycznego, a ponadto minister nie może dokonywać wykładni przepisów kodeksu cywilnego. Ustawy podatkowe zaś nie definiują, czym jest przedsiębiorstwo.
Zdaniem sądu minister powinien jednak wydać interpretację. Obowiązku jej udzielania nie można zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule podatki. Należy brać pod uwagę ogół przepisów regulujących zasady powstania, ustania oraz wygasania zobowiązań podatkowych oraz obowiązków podatników, płatników i inkasentów. Ponieważ ustawy podatkowe nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, minister powinien rozstrzygnąć, czy wskazany przez spółkę zespół składników majątku tworzy przedsiębiorstwo w rozumieniu prawa cywilnego, zwłaszcza że przepisy podatkowe odwołują się do tego prawa. Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Gdańsku z 14 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 293/13.