Tak, formularz PIT-11 jest podstawą prawidłowego wypełnienia zeznania rocznego, a jego brak nie zwalnia podatnika od obowiązku prawidłowego rozliczenia się z fiskusem. W takiej sytuacji nie tylko można, ale należy oprzeć się na wszelkich dostępnych dokumentach, w których są zawarte informacje pozwalające ustalić rzeczywisty dochód oraz wysokość należnego podatku. Płatnicy, tj. m.in. osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, będące zakładami pracy, są zobowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika imienną informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy - PIT-11. Na dopełnienie tej czynności ustawodawca dał czas do końca lutego roku następującego po roku, w którym pracodawcy wypłacali świadczenia ze stosunku pracy. Jeżeli stosunek pracy, a tym samym obowiązek poboru zaliczek na podatek, ustał w ciągu roku, sporządzenie i przekazanie informacji powinno się odbyć w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka.
Przepisy nakazują, aby składanie zeznań o wysokości osiągniętego dochodu lub poniesionej straty nastąpiło w terminie do 30 kwietnia następnego roku, bez względu na możliwe przeszkody w ustaleniu rzeczywistej wysokości dochodów podlegających opodatkowaniu lub innych kwot mających wpływ na wymiar podatku. Jeżeli zatem podatnik nie dysponuje informacją sporządzoną przez zakład pracy na wymaganym prawem formularzu, powinien wypełnić zeznanie podatkowe na podstawie posiadanych przez siebie danych o wypłaconych składnikach wynagrodzenia, z uwzględnieniem przewidzianych w ustawie kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy. Zastępczymi źródłami informacji mogą być tzw. paski wynagrodzeń, przekazy, pokwitowania, wyciągi bankowe, umowa o pracę.