Subskrybuj nas na Youtube
Do 31 stycznia osoby prawne, czyli m.in. spółki akcyjne lub z ograniczoną odpowiedzialnością, muszą złożyć w urzędzie gminy (czy miasta) deklaracje dotyczące podatku od nieruchomości na 2013 rok. Część przedsiębiorców ma kłopoty z dokonaniem prawidłowego zgłoszenia do opodatkowania niektórych obiektów wykorzystywanych w działalności gospodarczej.
Paweł Banasik, doradca podatkowy, menedżer w MDDP Michalik Dłuska Dziedzic i Partnerzy, wskazuje, że trudności pojawiają się w przypadku budynków przemysłowych (magazynowych, produkcyjnych itp.), w których znajdują się elementy konstrukcyjne zwiększające ich powierzchnię użytkową. Chodzi głównie o platformy lub stelaże, wykorzystywane jako powierzchnie do składowania materiałów czy towarów. Przedsiębiorcy mają wątpliwości, czy powierzchnia takich platform/stelaży powinna być liczona do powierzchni użytkowej budynku podlegającej opodatkowaniu. W praktyce trudności wynikają głównie z tego, że w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych nie ma definicji kondygnacji. A ona ma w tym przypadku kluczowe znaczenie.
Przepisy rozporządzenia
W tej sytuacji należy się odwołać do przepisów określających kondygnację. Można je znaleźć w rozporządzeniu ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Paweł Banasik wskazuje, że według tego rozporządzenia przez kondygnację należy rozumieć poziomą nadziemną lub podziemną część budynku zawartą pomiędzy powierzchnią posadzki na stropie lub najwyżej położonej warstwy podłogowej na gruncie a powierzchnią posadzki na stropie bądź warstwy osłaniającej izolację cieplną stropu znajdującego się nad tą częścią budynku. Przy czym za kondygnację uważa się także poddasze z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz poziomą część budynku stanowiącą przestrzeń na urządzenia techniczne, mającą średnią wysokość w świetle większą niż 2 m. Natomiast za kondygnację nie uznaje się nadbudówek ponad dachem, takich jak maszynownia dźwigu, centrala wentylacyjna, klimatyzacyjna lub kotłownia.
Stelaże to wyposażenie
Tomasz Nowak, doktor nauk prawnych z GWW Tax, zwraca uwagę, że zgodnie z par. 3 pkt 16 rozporządzenia ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r., kondygnacja jest częścią budynku. Zatem kondygnacją można nazwać tylko element konstrukcyjny budynku. Istnienie kondygnacji uwzględnia się w całym procesie budowlanym, obejmującym projektowanie, budowę, utrzymanie i rozbiórkę (art. 1 ustawy – Prawo budowlane). Ingerencja w strukturę kondygnacji zawsze wymaga pozwolenia na budowę.
– Żadnej z powyższych cech nie można odnieść do stelaży umieszczanych w magazynach – podkreśla Tomasz Nowak. Dodaje, że stelaże są wyposażeniem budynku, a nie elementem jego konstrukcji. Nie są rezultatem procesu budowlanego, ale sposobem wykorzystania istniejącego obiektu. Części stelaży zawarte pomiędzy ich powierzchniami poziomymi nie tworzą kondygnacji. Powierzchnia wyznaczona przez poszczególne szczeble stelaży nie stanowi zatem powierzchni użytkowej będącej podstawą opodatkowania w podatku od nieruchomości.
Z punktu widzenia zarówno prawa budowlanego, jak i przepisów o podatku od nieruchomości magazyn jest zatem zazwyczaj budynkiem jednokondygnacyjnym. Zatem podstawę opodatkowania będzie wyznaczać powierzchnia tylko jednej kondygnacji.
Element konstrukcyjny
Także Paweł Banasik z MDDP Michalik Dłuska Dziedzic i Partnerzy podkreśla, że za odrębną kondygnację nie sposób uznać platformy lub stelażu zlokalizowanego w budynku. Z definicji kondygnacji można bowiem wywnioskować, że jest ona zawsze elementem konstrukcyjnym budynku (świadczą o tym takie sformułowania jak „strop”, „podłoga” itp.). Platforma lub stelaż mieszczą się zawsze w przestrzeni pomiędzy podłogą a stropem danej kondygnacji. W związku z tym podatnicy posiadający tego typu konstrukcje nie są zobowiązani do obliczania powierzchni platform lub stelaży. Jeśli zatem przedsiębiorca posiada przykładowo jednokondygnacyjny budynek magazynowy, we wnętrzu którego zlokalizowane zostały platformy lub stelaże wpływające na zwiększenie powierzchni składowania materiałów, to oblicza podatek jedynie od powierzchni kondygnacji.
Opodatkowaniu podlega bowiem jedynie powierzchnia użytkowa wspomnianych budynków. Jej wielkość się ustala dokonując pomiarów po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych. Za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe. Wysokość podatku zaś ustalana jest przez pomnożenie powierzchni przez stawkę podatku. Dla budynków znajdujących się w posiadaniu przedsiębiorcy maksymalna wysokość stawki w 2013 roku to 22,82 zł za 1 mkw.
Konkretną wysokość stawek podatku od nieruchomości na danym terenie określa rada gminy.
W 2013 roku dla budynków znajdujących się w posiadaniu przedsiębiorcy maksymalna stawka podatku wynosi 22,82 zł za 1 mkw.
Podstawa prawna
Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 z późn. zm.). Rozporządzenie ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. nr 75, poz. 690).
