Przed zawarciem umowy kredytowej bank musi ocenić, czy klient ma zdolność kredytową i jakie jest ryzyko udzielenia mu pożyczki. Ocena ta jest niezbędnym elementem świadczenia usług finansowych. Bank planuje w przyszłości świadczyć usługę oceny i monitorowania ryzyka innym spółkom z grupy. Do zakresu usługi będą wchodzić czynności: analizy portfela pożyczek, monitoringu procesów pożyczkowych, wsparcia modelowania reguł decyzyjnych, generowania informacji o ryzyku kredytowym, asysty w zarządzaniu nadużyciami i oszustwami w działalności pożyczkowej.
Bank, który wystąpił o interpretację, chciał wiedzieć, czy usługi wsparcia dotyczące oceny i monitorowania ryzyka będą zwolnione z VAT na mocy art. 43 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).
Sąd najpierw przypomniał, że od 1 stycznia 2011 r. obowiązuje nowelizacja ustawy o VAT. Jak wynika z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, warunkiem zwolnienia usług pomocniczych z opodatkowania jest to, aby usługa taka spełniała łącznie następujące wymogi: była elementem usługi właściwej (głównej), była usługą odrębną, była niezbędna do świadczenia usługi podstawowej, czyli udzielania kredytów i pożyczek. Sąd wyjaśnił, że zasada ta jest zgodna z art. 135 ust. 1 lit. a – d dyrektywy 112 oraz orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. sprawy C-2/95 oraz C-235/00). Jeśli zatem powyższe warunki zostaną spełnione, to czynność można zakwalifikować do usług związanych z obrotem bankowym i finansowym.
Spór w sprawie sprowadzał się więc do rozstrzygnięcia, czy usługi świadczone przez bank są właściwe dla usługi finansowej udzielania kredytów i pożyczek (jest zwolniona z VAT), czy są elementem tej usługi oraz czy są niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej.
Sąd orzekł, że wszystkie te przesłanki zostały spełniony. W efekcie zarządzanie ryzykiem, obejmujące jego monitorowanie i ocenę, jest niezbędne do świadczenia usług finansowych, jakimi są usługi udzielania kredytów i pożyczek.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA we Wrocławiu z 18 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 188/12.