Często pomijanym formularzem jest informacja ORD-U. Ma ona na celu powiadomienie urzędu skarbowego m.in. o wszelkich umowach zawartych z nierezydentami posiadającymi na terenie Polski przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo, jeżeli jednorazowa wartość należności lub zobowiązania wynikającego z umowy przekracza 5 tys. euro.
Podatnicy często nie są świadomi obowiązku złożenia informacji ORD-U, gdyż jest on skrzętnie ukryty w przepisach. Niewypełnienie tego obowiązku może skutkować dolegliwymi konsekwencjami, włącznie z nałożeniem grzywny nawet, do 2 mln zł. Zgodnie z rozporządzeniem ministra finansów z 24 grudnia 2002 r. w sprawie informacji podatkowych podatnicy są zobowiązani do ich składania bez wezwania organu podatkowego. Obowiązek ten dotyczy szerokiego katalogu transakcji i wymaga od podatnika każdorazowej weryfikacji, czy podmiot, z którym zawiera transakcję, jest objęty raportowaniem.

Termin na złożenie informacji ORD-U upływa dla podatników mających rok podatkowy zgodny z kalendarzowym 31 marca.

Złożenie informacji uzależnione jest od tego, czy podatnik wiedział lub przy zachowaniu należytej staranności mógł wiedzieć o fakcie posiadania przez nierezydenta przedsiębiorstwa, oddziału lub przedstawicielstwa. W praktyce trudno powoływać się na niewiedzę, gdy podmioty takie używają w nazwie „przedstawicielstwo” lub „oddział w Polsce”. Dopełnienie omawianego obowiązku może być nieco bardziej skomplikowane w przypadku prowadzenia w Polsce przez podmiot zagraniczny przedsiębiorstwa bez formy oddziału. Wydaje się, że raportować należy również transakcje z podmiotami, którzy posiadają w Polsce zakłady w rozumieniu przepisów o CIT albo odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stwierdzenie istnienia zakładu zagranicznego przedsiębiorcy w Polsce może nie być łatwe.