Usługę udostępniania stoiska wystawowego należało opodatkować w miejscu siedziby usługobiorcy, jeśli stoisko jest zaprojektowane lub wykorzystywane w celach reklamowych.
We wczorajszym wyroku w polskiej sprawie Inter-Mark Group (C-530/09) Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że dla celów określenia miejsca opodatkowania VAT usługi obejmujące tworzenie, czasowe udostępnianie, ewentualnie również transport i montaż stoiska wystawowego lub targowego na rzecz wystawców prezentujących tam swoje towary lub usługi powinny być uznane za usługi reklamowe.
Marek Wojda, doradca podatkowy w Baker & McKenzie, podkreśla, że w świetle wyroku kluczowe znaczenie ma więc ustalenie, czy stoisko jest wykorzystywane do przekazu przez wystawcę komunikatu o istnieniu lub jakości produktu albo stanowi nieodłączny element kampanii reklamowej.
– Jeśli tak, usługi te podlegały VAT w miejscu siedziby usługobiorcy, jeśli był nim podmiot z UE, pod warunkiem że miał on status podatnika – wyjaśnia Marek Wojda.

Obecnie miejscem opodatkowania usługi przygotowania stoisk targowych powinno być państwo, gdzie usługobiorca (podatnik) posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności

Trybunał zastrzegł jednak, że gdy brak wspomnianego kontekstu reklamowego, usługi te mogą być, przy spełnieniu pewnych dodatkowych przesłanek, opodatkowane na zasadach właściwych dla usług pomocniczych do usług kulturalnych, artystycznych, sportowych itd. (czyli w miejscu, gdzie odbywają się targi lub wystawa). Jeżeli i ta druga kwalifikacja nie mogłaby mieć zastosowania, usługi te należałoby zakwalifikować jako wynajem ruchomego majątku rzeczowego (czyli w praktyce miejsce opodatkowania byłoby ustalane analogicznie jak dla usług reklamowych).
– Z wyroku wynika, że określenie miejsca opodatkowania przedmiotowych usług wymagało szczegółowej analizy charakteru tych usług oraz kontekstu, w jakim były świadczone – dodaje Marek Wojda.
Michał Tokarz, ekspert podatkowy PwC, biuro w Krakowie, stwierdza, że przykładowo przygotowanie stoisk targowych lub wystawowych ściśle według wymogów organizatora targu/wystawy (opatrzenie ich logo organizatora, zastosowanie określonej przez organizatora formy, wymiarów stoiska itp.) przemawiałoby za uznaniem, że jest to usługa pomocnicza do usług targów i wystaw. Skutkowałoby to koniecznością jej opodatkowania w kraju, w którym organizowane byłyby konkretna wystawa czy targi. Z drugiej strony, w przypadku gdyby stoisko miało charakter uniwersalny z punktu widzenia organizatora targów, ale nosiło znamiona reklamy wystawcy, wówczas bardziej zasadna byłaby kwalifikacja rozważanych usług jako usług reklamy, opodatkowanych w kraju siedziby ich nabywcy. Jeżeli zaś rozstrzygającym elementem usługi byłby tylko wynajem stoiska, a byłoby tak przykładowo w sytuacji, w której stoisko byłoby uniwersalne z punktu widzenia organizatora targów i nie stanowiłoby materiału pomocniczego dla kampanii reklamowej wystawcy, wówczas usługa udostępnienia stoiska powinna być postrzegana jako usługa wynajmu majątku ruchomego.
Według Michała Tokarza ze względu na nieprecyzyjne stanowisko trybunału istnieje szerokie pole, tak po stronie podatników, jak i organów podatkowych, co do sposobu traktowania przedmiotowych usług na potrzeby VAT.
Eksperci podkreślają, że wyrok zapadł na gruncie nieobowiązujących już przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług. Zakładając, że usługi świadczone są na rzecz przedsiębiorcy (podatnika), od 2011 r. szczegółowe rozróżnianie pomiędzy trzema sytuacjami opisanymi w wyroku trybunału nie jest już konieczne.
Wyrok TS UE z 27 października 2011 r. w sprawie Inter-Mark Group sp. z o.o. sp. k. a przeciwko ministrowi finansów (C-530/09).