Bieżące koszty serwisu i napraw serwera należy ewidencjonować w księgach rachunkowych jako koszty działalności operacyjnej.
Spółka ponosi koszty z tytułu utrzymania serwera.
– Jak je ująć w księgach rachunkowych – pyta pani Zofia z Poznania.
Bieżące koszty serwisu i bieżących napraw po przekazaniu serwera do używania należy uznać za koszty pośrednie związane z działalnością spółki. Są to więc – jak wyjaśnia Igor Błaszczak, kierownik Biura PKF Centrum Rachunkowości w Gdańsku – koszty okresu odpowiednio rodzajowo: usług obcych lub materiałów i energii, natomiast kalkulacyjnie w zależności od celu, do którego jest wykorzystywany serwer.
– Należy zwrócić jeszcze uwagę, czy poszczególne prace przy serwerze nie są modernizacją lub rozbudową serwera, co powodowałoby zwiększenie wartości środka trwałego – twierdzi nasz rozmówca.
Ekspert dodaje, że sam wydatek na zakup serwera jest powszechnie klasyfikowany jako środek trwały podlegający amortyzacji. Ustawa o rachunkowości nie określa minimalnej wartości środka trwałego, jednak jednostki przy klasyfikacji tego typu wydatków w księgach rachunkowych posiłkują się art. 16d ustawy o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397). Zgodnie z tym przepisem wydatki inwestycyjne przekraczające 3,5 tys. zł podlegają amortyzacji.
Według Igora Błaszczaka ujęcie serwera w środkach trwałych następuje po przyjęciu go do używania, a więc w momencie gdy jest on kompletny i zdatny do użytku. Do tego momentu wydatki (w tym ewentualne koszty montażu) są ujmowane w inwestycjach (środkach trwałych w budowie) i nie podlegają amortyzacji.
Podstawa prawna
Art. 6 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).