Wydatki na leki do stosowania na stałe lub czasowo, które przepisał lekarz specjalista osobie niepełnosprawnej, można odliczyć w zeznaniu rocznym od podstawy opodatkowanie w ramach ulgi rehabiltiacyjnej.
Za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się m.in. wydatki poniesione na leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł.
Warunkiem odliczenia takiego wydatku w zeznaniu osoby niepełnosprawnej lub jej opiekuna jest stwierdzenie przez lekarza specjalistę, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).
W przepisach ustawy o PIT brak jest definicji leku. Zatem posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w prawie farmaceutycznym. Z definicji tych wynika, że:
● lekiem aptecznym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydawania bezpośrednio w aptece;
● lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu; lekiem recepturowym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej;
● produkt leczniczy to substancja lub mieszanina substancji, której przypisuje się właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt, lub podawana człowiekowi lub zwierzęciu w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu ludzkiego lub zwierzęcego.
Określenie, że lekarzem uprawnionym do stwierdzenia stosowania określonych leków jest wyłącznie lekarz specjalista oznacza, że uprawnionym do wydania stosownego zaświadczenia jest każdy lekarz posiadający specjalizację w określonej dziedzinie medycyny np. onkolog, okulista, dermatolog.
W ustawie o PIT nie określono, w jakiej formie lekarz specjalista powinien stwierdzić potrzebę stosowania leków stale lub czasowo. Oznacza to, że dopuszczalna jest każda forma, nawet ustna. Dla celów dowodowych warto jednak zadbać o formę pisemną takiego zalecenia, np. zaświadczenie na wypadek kontroli ze strony fiskusa. Zaświadczenie to może być sporządzone w dowolnej formie (nie ma ustalonego formularza). Powinno jednak z niego wynikać, kto i kiedy je wystawił oraz jakie leki i przez jaki okres powinny być stosowane przez wymienioną z imienia i nazwiska osobę niepełnosprawną.
Ważne jest również, by zaświadczenie wskazywało okres stosowania określonych leków (stale lub czasowo). Przy czym takie zaświadczenie to niejedyny dokument, na podstawie którego można określić konieczność stosowania leków. Może to być każdy inny dowód, z którego będą wynikały wymienione dane.
Prawo do ulgi w PIT przysługuje na wszystkie leki spełniające opisane wymagania, niezależnie od tego, czy leki związane są z innym schorzeniem niż to, w związku z którym orzeczono niepełnosprawność.
Po spełnieniu wszystkich warunków ustawowych podatnik może odliczyć od dochodu wydatki poniesione na zakup leków w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł. Podstawą do odliczenia jest posiadanie imiennych dowodów (faktur) poniesienia wydatków.
Ważne!
Aby wydatek na leki był uwzględniony w zeznaniu rocznym PIT, musi być wyższy niż 100 zł w miesiącu
Podstawa prawna
Art. 26 ust. 1 pkt 6 i ust. 7a pkt 12 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.).