Uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych tracą m.in. osoby, które zostały skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo skarbowe. Wykroczenie skarbowe nie pozbawia uprawnień.
– Kiedy określony czyn jest wykroczeniem, a kiedy przestępstwem skarbowym – pyta pani Zuzanna z Płocka.
Rafał Mikulski, adwokat z kancelarii prawnej MDDP Sobońska Olkiewicz i Wspólnicy wskazuje, że wykroczenie skarbowe zdefiniowane jest w art. 53 par. 3 kodeksu karnego skarbowego. Jest to czyn zabroniony, którego kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia (w 2011 roku – 6930 zł) w czasie jego popełnienia.
Kodeks karny skarbowy przewiduje także, iż wykroczeniem skarbowym jest tzw. wypadek mniejszej wagi.
– Stanowi on czyn zabroniony, który w konkretnej sprawie, ze względu na jej szczególne okoliczności – zarówno przedmiotowe, jak i podmiotowe – zawiera niski stopień społecznej szkodliwości czynu – twierdzi nasz rozmówca.
Dodatkowo sposób i okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie mogą wskazywać na rażące lekceważenie przez sprawcę porządku finansowoprawnego lub reguł ostrożności wymaganych w danych okolicznościach albo sprawca dopuszczający się czynu zabronionego, którego przedmiot nie przekracza kwoty małej wartości, czyni to z pobudek zasługujących na uwzględnienie.
Czyny, które nie spełniają tych warunków (np. uszczuplenia o wyższej wartości), będą klasyfikowane jako przestępstwo skarbowe.
Podstawa prawna
Art. 53 par. 2 i 3 ustawy z 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr 111, poz. 765 z późn. zm.).