Organ podatkowy może wezwać do uzupełnienia stanu faktycznego wniosku o interpretację. Jednak nie musi sprawdzać umów, do których odnosi się wniosek.
Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną ministra finansów w sprawie dotyczącej interpretacji podatkowej. W ocenie NSA sąd I instancji bezpodstawnie nakazał organowi interpretacyjnemu uzupełnić dowody w postaci umów dotyczących działalności podatnika.
– Przepisy regulujące instytucję indywidualnych interpretacji podatkowych mają charakter kompletny i zamknięty – podkreślił sędzia NSA Janusz Zubrzycki.
Stosowanie innych przepisów procedury podatkowej możliwe jest tylko na postawie wyraźnego odesłania. Wśród przepisów, do jakich odsyłają regulacje dotyczące interpretacji, nie ma art. 187 i 190 Ordynacji podatkowej, które normują postępowanie dowodowe.
Organ podatkowy ma prawo wezwać do uzupełnienia braków formalnych. Nakazanie zaś organowi uzupełnienia materiału dowodowego jest w tym przypadku niedopuszczalne.
Pytanie podatnika dotyczyło opodatkowania VAT czynności skupu wierzytelności w celu ich windykacji we własnym imieniu i na własną rzecz lub ich ewentualnej dalszej odsprzedaży. Organ odpowiedział, że usługi faktoringu w każdej postaci, łącznie z usługami nabywania wierzytelności innych podmiotów, lecz realizowane w celu ściągnięcia (windykacji) długów, podlegają opodatkowaniu VAT według stawki 22-proc.
Sąd I instancji nie zgodził się z tą interpretacją i jednocześnie zarzucił organom błędy w ustaleniach faktycznych. W jego ocenie należało przeanalizować umowy, na podstawie których podatnik prowadził działalność. NSA skrytykował to stanowisko.
Wyrok jest prawomocny.
Sygn. akt I FSK 1608/09