O nieściągalności wierzytelności można mówić tylko wtedy, gdy nie ma możliwości ściągnięcia wierzytelności ani od dłużnika głównego, ani od poręczyciela.
ORZECZENIE
Zgodnie z prawem bankowym bank musi tworzyć rezerwy celowe na udzielane pożyczki i kredyty. W związku z tym podatnik zwrócił się z wnioskiem o interpretację, czy rezerwy te może zakwalifikować do kategorii wierzytelności wątpliwych i na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z tym przepisem do kosztów można zaliczyć m.in. rezerwy utworzone na pokrycie 25 proc. kwoty kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwych.
W sprawie chodziło o sytuację, gdy w umowie kredytowej występował poręczyciel. Istota sporu sprowadzała się zatem do wyjaśnienia, w jakim zakresie przepis dotyczący nieściągalności wierzytelności obejmuje poręczyciela. Bank domagał się uznania, że postanowienie o nieściągalności nie obejmuje sytuacji poręczenia, a zatem wystarczy, żeby organ postępowania egzekucyjne- go uznał nieściągalność wierzytelności od kredytobiorcy. Organy podatkowe natomiast twierdziły, że postanowienie o nieściągalności wierzytelności powinno obejmować stan faktyczny kredytobiorcy i poręczyciela.
WSA po rozpoznaniu sprawy oddalił skargę i zgodził się ze stanowiskiem organów podatkowych.
Dyrektor izby skarbowej podkreślał wcześniej, że stosunek poręczenia powstaje po zawarciu umowy kredytowej z kredytobiorcą. Poręczyciel natomiast zabezpiecza kredyt. Jeśli więc poręczyciel jest w stanie spłacić kredyt pożyczkobiorcy, to nie można mówić o bezskuteczności egzekucji i zaliczeniu rezerw na ten kredyt do kosztów. Postanowienie o nieściągalności musi zatem odnosić się do stanu faktycznego dłużnika i poręczyciela. Do tej argumentacji sąd dodał, że przepisy podatkowe dotyczące nieściągalności wierzytelności nie rozróżniają kredytobiorcy i poręczyciela. Ponadto zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 15 lutego 2007 r. (sygn. akt II CSK 372/06) dłużnikiem może być także poręczyciel.
WSA stwierdził więc, że o nieściągalności wierzytelności można mówić, gdy wykorzystane zostały wszystkie możliwości prawne ich dochodzenia. Nie można wywodzić nieściągalności wierzytelności jedynie na podstawie braku środków dłużnika głównego.
Sygn. akt III SA/Wa 108/07
UMOWA PORĘCZENIA
Przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.
Łukasz Zalewski
Dalszy ciąg materiału pod wideo
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama