Organ podatkowy orzekł o zabezpieczeniu na majątku podatnika z tytułu zobowiązań w VAT. Następnie organ na wniosek wierzyciela na podstawie art. 159 par. 1 i 2 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przedłużył termin do złożenia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego do 14 dnia po dacie doręczenia decyzji określającej wysokość tych zobowiązań podatkowych. W uzasadnieniu wskazano na skomplikowany charakter postępowania podatkowego.

Podatnik nie chciał zgodzić się z przedłużeniem terminu i ostatecznie sprawa trafiła na wokandę sądu administracyjnego. Sąd nie przyznał jednak racji skarżącemu. Przypomniał, że termin do złożenia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, co do zasady, może być przedłużony na wniosek wierzyciela, jeżeli z uzasadnionych przyczyn postępowanie egzekucyjne nie mogło być wszczęte. Należy zauważyć, że w odniesieniu do zobowiązań o charakterze pieniężnym w ustawie nie przewidziano żadnego ograniczenia co do długości okresu, na jaki można przedłużyć zabezpieczenie. Stąd termin zabezpieczenia należności pieniężnych może być przedłużany w sposób nieograniczony. Umożliwia to zarówno wierzycielowi, jak i organowi egzekucyjnemu uwzględnienie realnych możliwości wszczęcia egzekucji.
Tak więc warunkiem przedłużenia czasu trwania zabezpieczenia jest złożenie wniosku przez wierzyciela oraz istnienie uzasadnionych przyczyn, z powodu których nie mogło być wszczęte postępowanie egzekucyjne. Sąd wyjaśnił, że przyczyną uzasadniającą przedłużenie terminu do złożenia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego jest szczególne skomplikowanie sprawy, w ramach której ma zostać nałożony obowiązek.
Sąd wyjaśnił, że postępowanie zabezpieczające ma charakter pomocniczy wobec postępowania egzekucyjnego, toczy się przed jego wszczęciem i służy stworzeniu gwarancji wykonania obowiązku w toku postępowania egzekucyjnego. Zasadniczo ma ono ułatwić przyszłą egzekucję, która może być skierowana do rzeczy, na której ustanowiono zabezpieczenie. W szczególności w sytuacji, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że zobowiązania podatkowe nie zostaną wykonane. Zatem u podstaw stosowania tej instytucji leży zabezpieczenie interesów wierzyciela. Takie właśnie przyczyny spowodowały wydanie decyzji o zabezpieczeniu w przedmiotowej sprawie, konsekwentnie temu celowi służy przedłużenie czasu trwania tego zabezpieczenia.