Przedsiębiorcy mogą zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki poniesione na niezrealizowane inwestycje.
Osoby prowadzące działalność gospodarczą będące podatnikami PIT oraz spółki będące podatnikami CIT mogą zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki, jakie poniosły na przerwane projekty inwestycyjne.
Zgodnie z przepisami podatkowymi koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.
Inwestycje oznaczają środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Z kolei przez zaniechane inwestycje rozumieć należy przypadki, w których przedsiębiorca poniósł nakłady, ale z różnych przyczyn postanowił nie realizować projektu do końca, a tym samym nie przeznaczył środka trwałego do własnego użytkowania.
Umożliwienie zaliczenia tak poniesionych wydatków na inwestycje, które w fazie realizacji okazały się na przykład nieprzydatne z punktu widzenia biznesowego, jest korzystne dla podatników. Ze względu na szczególny określony przepisami moment potrącenia kosztów zaniechanych inwestycji – zbycie lub likwidacja, przedsiębiorcy powinni pamiętać o potwierdzeniu zbycia inwestycji fakturą bądź rachunkiem. Potwierdzeniem likwidacji inwestycji jest protokół likwidacyjny.
Pamiętać również trzeba, że wydatki na zaniechaną inwestycję stają się kosztami, jeśli spełniają podstawową przesłankę powstania kosztów podatkowych, tj. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania, albo zabezpieczenia źródeł przychodów.
Przepis o kwalifikacji wydatków na zaniechane inwestycje do kosztów podatkowych obowiązuje od początku 2009 r.
Podstawa prawna
● Art. 22 ust. 5f ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
● Art. 15 ust. 4f ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.).