Niektóre dwustronne umowy podatkowe - poza regulacjami dotyczącymi unikania podwójnego opodatkowania dochodu - zawierają także uregulowania dotyczące opodatkowania majątku. Jakie to zasady?
Artykuł 22 typowej umowy podatkowej opartej na Modelowej Konwencji OECD ustanawia w tym zakresie cztery podstawowe zasady.
Po pierwsze, majątek nieruchomy, będący własnością osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym państwie-stronie umowy, a położony w drugim państwie-stronie umowy, może być opodatkowany w tym drugim państwie. Oznacza to, że majątek może zostać podwójnie opodatkowany, zarówno w tzw. państwie źródła dochodu, jak i w tzw. państwie rezydencji podatkowej. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, państwo zamieszkania lub siedziby właściciela tego majątku zastosuje odpowiednią metodę, przewidzianą w art. 23 danej umowy podatkowej. Po drugie, majątek ruchomy, stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo jednego państwa-strony umowy posiada w drugim państwie, może być opodatkowany w tym drugim państwie. Podobnie jak w przypadku wspomnianego majątku ruchomego, oznacza to faktycznie, że tego typu majątek może zostać podwójnie opodatkowany. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, państwo zamieszkania lub siedziby właściciela tego majątku zastosuje odpowiednią metodę, przewidzianą w art. 23 danej umowy podatkowej. Po trzecie, majątek w postaci statków morskich, statków powietrznych i pojazdów szynowych lub drogowych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym oraz w postaci statków żeglugi śródlądowej, jak również mienie ruchome służące do eksploatacji takich statków morskich, statków powietrznych, pojazdów szynowych lub drogowych oraz statków żeglugi śródlądowej podlega opodatkowaniu tylko w tym państwie-stronie umowy, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego te statki. W tym przypadku tylko jedno z państw-stron umowy będzie miało prawo do opodatkowania tego rodzaju majątku.
Po czwarte wreszcie, wszelkie inne części majątku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie. Również i w tym przypadku tylko jedno z państw-stron umowy, czyli państwo rezydencji, będzie miało prawo do opodatkowania tego rodzaju majątku, a więc nie wystąpi tutaj przypadek podwójnego opodatkowania majątku.
W większości umów podatkowych zawartych przez Polskę - oczywiście w tych przypadkach, w których umowy te obejmują także opodatkowanie majątku - przepisy w tym zakresie ściśle odpowiadają postanowieniom art. 22 Modelowej Konwencji OECD.