Usługi przechowywania instrumentów finansowych nie są zwolnione z podatku, nawet gdy dotyczą instrumentów w formie zdematerializowanej – orzekł WSA w Warszawie.
Chodziło o zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT. Przepis ten zwalnia z podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.
Bank spytał fiskusa, czy zwolnieniem jest objęte również przechowywanie na rachunkach papierów wartościowych (prowadzonych przez bank) aktywów funduszy stanowiących zdematerializowane instrumenty finansowe.
Zwrócił uwagę na to, że przepisy ustawy o VAT nie wyjaśniają, co należy rozumieć przez pojęcie „przechowywania”, dlatego należy posłużyć się kodeksem cywilnym. Zgodnie z art. 835 k.c. przedmiotem umowy przechowania mogą być wyłącznie rzeczy ruchome, a więc przedmioty materialne.
Tym samym – argumentował bank – przedmiotem przechowania instrumentów finansowych powinny być wyłącznie rzeczy ruchome w postaci materialnej, czyli papiery wartościowe w formie dokumentu. Uznał więc, że wyłączenie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, dotyczy wyłącznie przechowywania instrumentów finansowych w formie materialnej.
Nie zgodził się z tym dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Stwierdził, że wyłączenie ze zwolnienia dotyczy wszystkich instrumentów finansowych, bez względu na ich formę.
Tak samo orzekł WSA w Warszawie. – Przepisy ustawy o VAT są odpowiednikiem przepisów dyrektywy VAT. Niewłaściwe jest więc odwoływanie się do krajowej wykładni cywilistycznej w zakresie ich interpretacji – powiedziała sędzia Elżbieta Olechniewicz. Zwróciła uwagę na to, że podobne sprawy były już przedmiotem wyroku WSA z 27 listopada 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 635/19), a także NSA z 4 października 2017 r. (sygn. akt I FSK 1911/15). Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 25 września 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2805/19.
