Subskrybuj nas na Youtube
Spółka, która zbywa nieruchomość otrzymaną wcześniej w formie aportu, może ująć w podatkowych kosztach jedynie nominalną wartość udziałów lub akcji wydanych w zamian za ten aport – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Z pytaniem w tej sprawie zwróciła się spółka akcyjna, do której wspólnik wniósł nieruchomość, obejmując w zamian akcje o wartości emisyjnej wyższej niż wartość nominalna.
Problem dotyczył tego, jak spółka ma ustalić koszty uzyskania przychodu, gdy sprzeda tę nieruchomość (za cenę odpowiadającą jej rynkowej wartości).
Spółka uważała, że kosztem będzie rzeczywista wartość akcji wydanych w zamian za aport, po pomniejszeniu jej o dokonane do momentu sprzedaży odpisy amortyzacyjne.
Organ interpretacyjny uznał jednak, że podatkowym kosztem z tytułu zbycia nieruchomości może być wyłącznie wartość nominalna wydanych udziałów (interpretacja z 11 stycznia 2016 r., sygn. IPPB3/4510-856/15-3/MS).
Rację przyznał fiskusowi WSA w Warszawie. W ustnym uzasadnieniu wyroku sędzia Jacek Kaute podkreślił, że w ustawie o CIT nie ma szczegółowych uregulowań dotyczących zasad ustalania kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia środków trwałych otrzymanych uprzednio w formie wkładu niepieniężnego. – Przyjąć jednak należy, że art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 16 ust. 1 tej ustawy stanowi samodzielną i wystarczającą podstawę do ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tego tytułu – powiedział sędzia.
Wyjaśnił, że kosztem podatkowym może być jedynie faktycznie poniesiony wydatek, a wydatkiem poniesionym na nabycie aportu przez spółkę była jedynie nominalna wartość akcji, którą wydała akcjonariuszowi.
Sędzia dodał również, że skoro dla wnoszącego aport przychodem jest wartość nominalna udziałów lub akcji, a nie ich wartość emisyjna, to należy przyjąć, że koszt uzyskania przychodu po stronie spółki otrzymującej aport również nie może być wyższy. W przeciwnym razie prowadziłoby to do zaburzenia zasady współmierności przychodów i kosztów ich uzyskania.
Sędzia nawiązał także do wcześniejszych, podobnych orzeczeń. Powołał się m.in. na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 stycznia 2014 r. (sygn. akt II FSK 219/12).
Orzeczenie WSA jest na razie nieprawomocne.
orzecznictwo
Wyrok WSA w warszawie z 6 lipca 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 578/20. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
