Subskrybuj nas na Youtube
Czy można odliczyć VAT zawarty w wydatkach poniesionych przed wprowadzeniem mieszkania do działalności? Czy mogę zastosować 10-procentową stawkę amortyzacji (mieszkanie jest z lat 70.)? Czy koszty wyposażenia mogę zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej w dacie ich zakupu?
Zajmuję się wynajmem krótkoterminowym (prowadzę podatkową księgę przychodów i rozchodów, płacę podatek liniowy). W październiku kupiłem mieszkanie, które zamierzam wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności. Ponieważ konieczny był gruntowny remont (wyburzenie ścianek działowych, wymiana glazury, instalacji elektrycznej i wodnej, malowanie itp.), nie mogłem wprowadzić lokalu od razu jako środka trwałego i amortyzować. W tym czasie poniosłem wiele kosztów związanych z remontem, które zwiększą wartość początkową mieszkania (wartość netto z faktur).
Czy można odliczyć VAT zawarty w wydatkach poniesionych przed wprowadzeniem mieszkania do działalności? Czy mogę zastosować 10-procentową stawkę amortyzacji (mieszkanie jest z lat 70.)? Czy koszty wyposażenia mogę zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej w dacie ich zakupu?
W przypadku nabywanych lokali, budynków oraz praw do nich wartością początkową jest najczęściej cena ich nabycia (zob. art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT), przez którą rozumie się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania lokalu, budynku lub praw do nich, a w szczególności o koszty opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o VAT z wyjątkiem przypadków, gdy nie stanowi on podatku naliczonego lub podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT (art. 22g ust. 3 ustawy o PIT).
W przypadku nabywanych lokali, budynków oraz praw do nich wartością początkową jest najczęściej cena ich nabycia (zob. art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT), przez którą rozumie się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania lokalu, budynku lub praw do nich, a w szczególności o koszty opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o VAT z wyjątkiem przypadków, gdy nie stanowi on podatku naliczonego lub podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT (art. 22g ust. 3 ustawy o PIT). Przyjmuje się, że w cenie nabycia jako wartości początkowej lokali, budynków oraz praw do nich uwzględnia się również koszty remontów i ulepszeń, jeżeli koszty te ponoszone są przezd oddaniem ich do używania (zob. np. interpretacja indywidualną dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 lutego 2018 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.408.2017.2.AM). A zatem przedsiębiorca prawidłowo uważa, że poniesione przed oddaniem mieszkania do używania koszty remontu powiększają wartość początkową tego środka trwałego.
Jednocześnie trzeba wskazać, że świadczone przez podatnika usługi wynajmu krótkoterminowego wspomnianego mieszkania będą opodatkowane VAT według stawki 8 proc. (do 31 marca 2020 r. na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 163 załącznika nr 3 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2, a od 1 kwietnia 2020 r. na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 47 załącznika nr 3 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT). W konsekwencji przedsiębiorcy przysługuje prawo do odliczania podatku naliczonego od zakupów towarów i usług dotyczących remontu tego mieszkania (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Z prawa tego podatnik może korzystać na zasadach ogólnych, wykazując zakupy w poz. 43 i 44 deklaracji VAT-7/VAT-7K (gdzie wykazywane są zakupy towarów i usług zaliczanych przez podatników do środków trwałych; jest tak, gdyż wartość tych zakupów powiększa wartość początkową mieszkania jako środka trwałego).
Na uprawnienie to pozostaje przy tym bez wpływu okoliczność, że mieszkanie nie zostało jeszcze wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Nie jest to okoliczność istotna z punktu widzenia przysługiwania podatnikowi prawa do odliczenia (ważne jest wyłącznie to, że mieszkanie będzie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych).
Powoduje to, że koszty remontu mieszkania powiększają jego wartość początkową jako środka trwałego w kwotach netto. Wynika to z przytoczonej powyżej definicji ceny nabycia, zgodnie z którą cenę nabycia pomniejsza się o VAT (z wyjątkiem przypadków, gdy VAT nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT).
Mieszkanie, o którym mowa, będzie używanym środkiem trwałym, gdyż nie ulega wątpliwości, że przed nabyciem było wykorzystywane co najmniej przez 60 miesięcy (art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o PIT). W konsekwencji na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT będzie ono mogło być amortyzowane metodą stawek indywidualnie ustalanych, z zastrzeżeniem, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Odpowiada to maksymalnej rocznej stawce amortyzacji w wysokości 10 proc., a zatem podatnik będzie mógł stosować tę stawkę do amortyzacji tego mieszkania jako środka trwałego.
Wydatki na wyposażenie mieszkania co do zasady nie powiększają wartości początkowej mieszkania jako środka trwałego, a w konsekwencji mogą być zaliczane do podatkowych kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio. Nieistotny – jak zakładam – w omawianej sytuacji wyjątek dotyczy wydatków na stałą zabudowę mieszkania. Z treści pytania nie wynika również, aby wartość początkowa poszczególnych elementów wyposażenia przekraczała 10 tys. zł (co wymuszałoby ich amortyzację). Koszty wyposażenia (np. mebli wolnostojących, sprzętu AGD czy telewizora) przedsiębiorca może zatem zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (zob. art. 22 ust. 4 ustawy o PIT), czyli – skoro prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów – w dacie wystawiania faktur lub innych dokumentów stanowiących podstawę zaksięgowania (ujęcia) tych kosztów (zob. art. 22 ust. 6b ustawy o PIT).
Wskazać przy tym należy, że również z tytułu nabywania tego wyposażenia podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego (gdyż będzie ono pośrednio wykorzystywane do świadczenia usług opodatkowanych VAT według stawki 8 proc.). W konsekwencji kwoty VAT z faktur dokumentujących zakupy tego wyposażenia nie stanowią podatkowych kosztów uzyskania przychodów (zob. art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o PIT), a więc koszty nabywania wyposażenia można zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w kwotach netto.
Podstawa prawna
•art. 22, art. 22g, art. 22j ust. 3 pkt 1 art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 2200)
•art. 41 ust. 2, art. 86 ust. 1, art. 146aa ust. 1 pkt 2 załącznika nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 2200)
