Jeśli firma pojedynczo nabywa komponenty, których wartość nie przekracza limitu jednorazowej amortyzacji, a następnie wydzierżawia je podmiotom, które składają z nich konstrukcje, zależnie od swoich potrzeb, to nie musi rozliczać kosztów w czasie – orzekł NSA.
Chodziło o spółkę, która kupowała pojedyncze elementy rusztowań i szalunków o wartości jednostkowej nieprzekraczającej limitu jednorazowej amortyzacji (obecnie wynosi on 10 tys. zł). We wniosku o interpretację podkreśliła, że nie kupuje kompletnych szalunków i rusztowań, lecz pojedyncze elementy. Podkreśliła również, że nie wynajmuje gotowych kompletów, bo dzierżawca sam składa je z wydzierżawionych elementów – stosownie do własnych potrzeb.
Spór toczył się o to, czy spółka może od razu zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatek na poszczególne elementy, których cena nabycia nie przekracza limitu (lub jednorazowo je amortyzować, co do facto oznaczało taki sam skutek podatkowy), czy będzie musiała rozliczać go w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne.
Za tym drugim rozwiązaniem opowiadał się dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach. Argumentował, że owszem wartość pojedynczych elementów jest stosunkowo niska, ale po ich złożeniu przekracza dozwoloną kwotę. A środkiem trwałym jest dopiero komplet, a nie pojedynczy element.
Podkreślał również, że nabyte przez spółkę elementy rusztowań i szalunków budowlanych nie mogą być wykorzystywane w działalności gospodarczej bez złożenia ich w zestawy, a wartość każdego z tych zestawów przekracza limit.
Spółka wygrała w sądach obu instancji. Uzasadniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, sędzia Tomasz Zborzyński podkreślił, że zaproponowany przez spółkę sposób rozliczenia rusztowań będzie prawidłowy pod warunkiem, że elementy rzeczywiście są nabywane osobno i składane w różne konstrukcje, zgodnie z życzeniem klienta.
– Jeśli w praktyce jest tak, jak podano we wniosku, to wartość tych elementów będzie mogła być ujmowana po stronie kosztów według ceny nabycia albo amortyzowana jednorazowo – powiedział sędzia.

orzecznictwo

Wyrok NSA z 7 sierpnia 2019 r., sygn. akt II FSK 3128/17.