Subskrybuj nas na Youtube
Sporządzenie rocznych sprawozdań finansowych już dawno za nami, a teraz właśnie trwa okres, w którym następuje ich zatwierdzanie i rozliczanie. Roczne jednostkowe i roczne skonsolidowane sprawozdanie finansowe podlega bowiem zatwierdzeniu przez organ zatwierdzający nie później niż sześć miesięcy od dnia bilansowego (art. 53 ust. 1 oraz art. 63c ust. 4 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 351; dalej: u.r.). Jeżeli więc rok obrotowy jednostki pokrywa się z rokiem kalendarzowym, to termin zatwierdzenia sprawozdania finansowego za 2018 r. upłynie 30 czerwca 2019 r. I choć termin ten przypada w niedzielę, to nie można go przesunąć.
/>
Ustawa o rachunkowości nie precyzuje terminu podziału zysku lub pokrycia straty, wskazuje jedynie, że nie można tego dokonać bez wcześniejszego zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego. Rozliczenie wyniku finansowego jest zatem możliwe dopiero po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego jednostki przez organ zatwierdzający, przy czym w przypadku jednostek, których sprawozdanie zgodnie z art. 64 ust. 1 u.r. wymaga poddania badaniu, zatwierdzenie sprawozdania finansowego nie może nastąpić wcześniej niż przed wydaniem przez biegłego rewidenta opinii o tym sprawozdaniu bez zastrzeżeń lub z zastrzeżeniami. Podział lub pokrycie wyniku finansowego netto, bez spełnienia tego warunku, jest nieważny z mocy prawa.
Jeżeli sprawozdanie finansowe zostało już zatwierdzone, to organ zatwierdzający – w zależności od tego, czy jednostka wypracowała zysk, czy poniosła stratę – podejmuje odpowiednio decyzję o sposobie podziału zysku lub pokrycia straty. Decyzja ta przybiera zwykle formę uchwały podjętej przez organ zatwierdzający. Zapisy księgowe, które dotyczą zatwierdzenia sprawozdania finansowego za rok ubiegły oraz rozliczenia wyniku finansowego za rok ubiegły, są ujmowane w księgach rachunkowych roku, w którym organ zatwierdzający jednostki podjął decyzje (uchwały) w tym zakresie. W rezultacie zapisy księgowe dotyczące zatwierdzenia sprawozdania finansowego oraz rozliczenia wyniku finansowego są ujmowane zasadniczo w księgach roku obrotowego następującego po roku obrotowym, którego dotyczy zatwierdzone sprawozdanie finansowe jednostki.
Spółki osobowe i firmy osób fizycznych
Sposób rozliczenia wyniku finansowego powinien uwzględniać postanowienia umowy spółki oraz przepisy odpowiednich ustaw, które określają zasady funkcjonowania danego podmiotu. W przypadku spółki cywilnej zasady udziału wspólników w zyskach i stratach określają art. 860–875 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. ‒ Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.; dalej: k.c.). Z kolei w przypadku spółek osobowych prawa handlowego o zasadach tych decydują odpowiednie przepisy ustawy z 15 września 2000 r. ‒ Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 505; dalej: k.s.h.).
W przypadku przedsiębiorstw prowadzonych przez osobę fizyczną oraz w formie spółek osobowych (tj. osobowej spółki cywilnej oraz spółki osobowej prawa handlowego, z wyłączeniem spółki komandytowo-akcyjnej) rozliczeniu podlega wynik finansowy brutto (a nie wynik finansowy netto). Wynika to z faktu, że podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych nie są wymienione spółki, ale wspólnicy tych spółek. Dlatego w księgach rachunkowych tych jednostek nie zarachowuje się zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie odprowadza się tych zaliczek w imieniu wspólników na konto urzędu skarbowego. Po zakończeniu roku każdy wspólnik we własnym zakresie ustala i rozlicza podatek dochodowy od wszystkich swoich dochodów (nie tylko tych związanych z daną spółką), co wyklucza ewidencjonowanie tego podatku w księgach rachunkowych spółki. Podobnie jest w przypadku przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, który – z uwzględnieniem przysługujących ulg ‒ rozlicza w rocznym zeznaniu podatkowym podatek dochodowy od wszystkich swoich dochodów, nie tylko tych firmowych.
/>
/>
/>
/>
/>
/>
/>
/>
/>
/>
