Na paragonie należy umieścić nazwę towaru wraz z podstawą opodatkowania tej dostawy zawierającą w sobie wszystkie elementy, tj. również koszty opakowania i transportu. Dopiero jako element dodatkowy, w części informacyjnej paragonu, może się znaleźć informacja, jakie elementy kalkulacyjne składają się na cenę dostawy.
● Jak ująć dostawę pizzy na wynos na paragonie
● Przedsiębiorca (podatnik VAT czynny) wytwarza pizzę na miejscu w lokalu i podaje klientowi do stolika. Zajmuje się również sprzedażą pizzy z dostawą. Czy prawidłowo na paragonie fiskalnym osobno, obok ceny za pizzę, podaje koszty transportu i opakowania sprzedawanej pizzy?
Stosownie do art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Zatem wskazane koszty dodatkowe, nawet jeśli są odrębnie pobierane (odrębnie rozliczane) między stronami czynności podstawowej (dostawy towarów czy też świadczenia usług), wchodzą do podstawy opodatkowania dla czynności podstawowej (i powinny być łącznie z nią opodatkowane).
W przypadku czynności wykonywanych przez przedsiębiorcę wyróżnić można takie elementy składowe, jak: sprzedaż wyrobów (pizza) oraz opakowanie i transport tego wyrobu. Przedsiębiorca, dokonując dostawy pizzy wraz z usługą dodatkową w postaci opakowania i transportu tego wyrobu, realizuje zamówienie klienta, które już na poziomie jego składania (wyboru opcji przez nabywcę) zawiera polecenie klienta, że przedsiębiorca ma dostarczyć pizzę na wskazany przez niego adres.
Nie można zatem uznać, że opakowanie i transport pizzy stanowią cel sam w sobie i powinny być traktowane jako odrębne, niezależne świadczenia. Realizacja dostawy pizzy odbywa się łącznie z opakowaniem i usługą transportu, a celem klienta jest nabycie pizzy. Zatem dostawę pizzy wraz z opakowaniem i transportem należy uznać za jedną czynność, tj. dostawę pizzy. Opakowanie i usługa transportu pizzy realizowane w związku z jej sprzedażą (stanowiące element transakcji dostawy pizzy) zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy tego wyrobu i powinny być opodatkowane na zasadach właściwych dla dostawy pizzy, tj. według stawki właściwej dla tego wyrobu.
Paragon fiskalny zawiera m.in. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Może zawierać w miejscu określonym dla nazwy również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (zob. par. 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących). Jest dokumentem potwierdzającym rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów paragonu. Zatem umieszczenie na paragonie w osobnych pozycjach kilku elementów jednego świadczenia może sugerować, że przedmiotem sprzedaży było kilka odrębnych świadczeń, a nie jedno świadczenie kompleksowe.
W analizowanej sprawie koszty opakowania i transportu ponoszone w związku ze sprzedażą pizzy zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy tego wyrobu oraz są opodatkowane według stawki podatku właściwej dla realizacji sprzedaży pizzy. Przedsiębiorca powinien zatem wystawić paragon fiskalny, w którym podstawa opodatkowania będzie się składać z kosztów dostawy towaru oraz poniesionych kosztów opakowania i transportu. Skoro więc koszty te nie stanowią samodzielnego świadczenia, lecz są elementem podstawowej czynności, jaką jest sprzedaż pizzy, nie powinny być wykazywane w odrębnej pozycji paragonu dokumentującego sprzedaż towarów.
Zatem na paragonie należy umieścić nazwę towaru wraz z podstawą opodatkowania tej dostawy zawierającą w sobie wszystkie elementy, tj. również koszty opakowania i transportu. Dopiero jako element dodatkowy, w części informacyjnej paragonu, może się znaleźć informacja, jakie elementy kalkulacyjne składają się na cenę dostawy.
Zaprezentowane stanowisko podzielają organy podatkowe (interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 maja 2017 r., nr 3063-ILPP23.4512.86.2017.1.IP).
Podstawa prawna
Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.).
Rozporządzenie ministra finansów z 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. poz. 363).
● Podmiot leczniczy (podatnik VAT czynny) zamierza zawrzeć z zakładami ubezpieczeniowymi umowy, których przedmiotem będzie świadczenie usług assistance medycznego w stosunku do osób ubezpieczonych przez tych ubezpieczycieli. Usługi te obejmować będą organizowanie pomocy medycznej dla ubezpieczonych zgodnie z ogólnymi warunkami ubezpieczenia (OWU) oraz pokrywanie kosztów pomocy medycznej zgodnie z OWU. Usługi te będą świadczone w sytuacjach, gdy ubezpieczony ulegnie wypadkowi lub nagle zachoruje. W szczególności usługi assistance medycznego obejmować będą transport sanitarny ubezpieczonego (naziemny i powietrzny). Usługi te będą świadczone w kraju. Usługi transportu sanitarnego ubezpieczonych wykonywane będą ze względów medycznych specjalistycznymi środkami transportu. Środki transportu sanitarnego będą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane. Czy usługi assistance medycznego świadczone na rzecz ubezpieczyciela w stosunku do osób przez niego ubezpieczonych mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT?
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi transportu sanitarnego. Ponieważ ustawa ta nie definiuje pojęcia transportu sanitarnego, to zasadne jest odwołanie się do legalnej definicji tego pojęcia sformułowanej w ustawie z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1938 ze zm.). I tak:
wtransport sanitarny to przewóz osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu (zob. art. 5 ust. 33a tej ustawy),
wtransport sanitarny wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego (zob. art. 161a ust. 1 tej ustawy),
wśrodki transportu sanitarnego muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane (zob. art. 61a ust. 2 tej ustawy).
Zatem w definicji ustawowej transportu sanitarnego mieszczą się wyłącznie usługi wykonywane środkami transportu spełniającymi cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane.
Oznacza to, że ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT korzystają usługi przewozu osób chorych lub rannych pojazdami do tego celu przeznaczonymi, przez odpowiednio upoważnione podmioty. Przy czym transport ten wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego, które muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane.
W analizowanej sprawie usługi transportu sanitarnego ubezpieczonych (na terenie kraju, tj. Polski) wykonywane będą ze względów medycznych specjalistycznymi środkami transportu. Środki transportu sanitarnego będą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach. Zatem przedmiotowe usługi transportu sanitarnego ubezpieczonego wykonywane na terytorium kraju, świadczone ze względów medycznych przy użyciu specjalistycznych środków transportu sanitarnego, które będą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT (por. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 października 2017 r., nr 0114-KDIP4.4012.538.2017.1.MPE).
Podstawa prawna
Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.).
● Warsztat terapii zajęciowej (WTZ) jest jednostką budżetową gminy wykonującą rehabilitację społeczną i zawodową niepełnosprawnych. WTZ jest finansowany w 90 proc. ze środków PFRON i w 10 proc. ze środków samorządowych. Terapia prowadzona w warsztacie jest oparta na indywidualnych programach rehabilitacji, które dla każdego uczestnika opracowuje rada programowa. Uczestnicy WTZ muszą posiadać orzeczenie o niepełnosprawności. Jednym z elementów programu terapii zajęciowej prowadzonej w ramach WTZ jest ręczne wytwarzanie różnych przedmiotów (np. stroików, kartek, obrazków itp.). Część z tych przedmiotów ma charakter użytkowy i jest sprzedawana przez osoby niepełnosprawne na specjalnie zorganizowanych kiermaszach. Wartość materiałów zużytych do wytworzenia przedmiotów niejednokrotnie przewyższa wartość uzyskaną z ich sprzedaży. Środki finansowe z tej sprzedaży są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym i wydatkowane na integrację społeczną osób niepełnosprawnych (uczestników warsztatu). Przedmioty wytwarzane przez uczestników WTZ nie mają dla nabywców realnej wartości ekonomicznej. Czy gmina słusznie uważa, że sprzedaż produktów wytwarzanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii nie podlega VAT?
Szczegółowe zasady tworzenia, działania i dofinansowywania warsztatu terapii zajęciowej są uregulowane w rozporządzeniu ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej z 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz.U. nr 63, poz. 587). W świetle tego rozporządzenia działalność warsztatu jest działalnością o charakterze niezarobkowym. Dochód ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników warsztatu w ramach realizowanego programu terapii przeznacza się, w porozumieniu z uczestnikami warsztatu, na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników.
W przypadku sprzedaży prac wytworzonych przez uczestników WTZ, które charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną, można przyjąć, że nie jest spełniony warunek istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towaru a odpłatnością, który warunkuje opodatkowanie dostawy VAT.
Można bowiem twierdzić, że zapłata dokonywana przez nabywcę nie jest konsekwencją dostawy towaru, tj. pracy wykonanej w ramach terapii zajęciowej przez osobę niepełnosprawną. Z perspektywy nabywcy takiej pracy, jej zakup jest jedynie specyficzną formą udzielenia pomocy polegającej na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele podopiecznych WTZ. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, nie ma bowiem dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak cegiełki w zamian za darowizny). Nabywcę prac należy zatem postrzegać jako darczyńcę, a WTZ i osoby niepełnosprawne jako podmiot obdarowany. W takim przypadku sprzedaż produktów wytwarzanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii nie stanowi odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Natomiast w przypadku sprzedaży towarów (wytworzonych przez uczestników WTZ) o rzeczywistej wartości ekonomicznej, mamy do czynienia ze zwykłą dostawą towarów za wynagrodzeniem, która podlega VAT.
Stanowisko takie reprezentują organy podatkowe (interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 sierpnia 2017 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.282.2017.1.ASZ).
Podstawa prawna
Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.).
