Nie trzeba wyodrębniać pomieszczenia na firmę, aby móc zaliczyć do podatkowych kosztów część wydatków na czynsz i media oraz część odpisów amortyzacyjnych – potwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
Sprawa dotyczyła podatnika, który w nowym mieszkaniu zamierzał zarówno mieszkać, jak i prowadzić działalność gospodarczą. Nie wydzielił jednak żadnego pomieszczenia na potrzeby firmy. Nie planował też przyjmować klientów.
Chciał natomiast zaliczać do kosztów uzyskania przychodów czynsz i opłaty za media – w części przypadającej na powierzchnię wykorzystywaną pod działalność gospodarczą. Przychód z niej chciał również pomniejszać o odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej mieszkania.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że przedsiębiorca, który zarejestrował firmę w mieszkaniu, nie musi wyodrębniać pomieszczenia na prowadzenie działalności gospodarczej, aby móc zaliczać do kosztów podatkowych wydatki na czynsz oraz media. Jeśli są one związane z przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła, to w takim zakresie można je odliczać od przychodu. W ewentualnym postępowaniu sprawdzającym lub kontrolnym podatnik będzie musiał jednak udowodnić, że wydatek został faktycznie poniesiony i że ma on związek z przychodami z działalności – dodał dyrektor KIS.
– Zaletą tej interpretacji jest przede wszystkim to, że nie odmawia ona podatnikowi prawa do kosztów uzyskania przychodu, mimo że nie wydzielił on pomieszczenia (np. jednego pokoju) wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej – komentuje Małgorzata Samborska, doradca podatkowy i dyrektor w Grant Thornton. Dodaje, że w dobie laptopów i tabletów praca przy komputerze może być w zasadzie wykonywana w dowolnym miejscu, bez konieczności wyodrębniania konkretnych pomieszczeń.
Ekspertka wskazuje natomiast na brak wyjaśnienia w interpretacji, jak liczyć proporcję wydatków pozwalającą na uwzględnienie ich w kosztach uzyskania przychodu. Zdaniem Samborskiej, z pewnością nie może to być cały czynsz ani pełne rachunki za media, jeśli podatnik nie przeznacza na cele firmowe całego mieszkania, lecz tylko jeden lokal i na dodatek pomieszczenie to służy mu do działalności gospodarczej tylko przez część dnia, a później pełni typowe funkcje mieszkalne.
– Przyjęcie, że np. 1/3 doby w dni robocze jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej i ustalenie w ten sposób części (procentu) kosztów uzyskania przychodów, byłoby zbyt dużym uproszczeniem – uważa ekspertka. Jej zdaniem właściwsze jest odwołanie się do norm bhp. – Wskazują one, że minimalna powierzchnia przypadająca na pracownika powinna wynieść 13–15 m.kw. To nie powinno być kwestionowane – uważa Małgorzata Samborska.
Z kolei w wyroku z 31 maja 2017 r. (sygn. akt II FSK 1262/15) Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodu wydatków na remont i wyposażenie wydzielonego pokoju, zajętego na prowadzenie firmy. Nie ma znaczenia, że przedsiębiorca nie zgłosił go do opodatkowania podatkiem od nieruchomości według najwyższej stawki, właściwej dla działalności gospodarczej – orzekł NSA.
Podatek od nieruchomości według niższej stawki
W art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1785 ze zm.) wymienione są dwie kategorie nieruchomości, które mogą być objęte najwyższą stawką, właściwą dla działalności gospodarczej (w 2018 r. maksymalnie wynosi ona 23,10 zł za 1 m.kw. powierzchni użytkowej). Są to:
● budynki związane z prowadzeniem działalności oraz
● budynki mieszkalne lub ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Kluczowe jest więc to, co kryje się pod pojęciem „zajęcie na prowadzenie działalności”. W tym zakresie często przywoływany jest wyrok NSA (sygn. akt SA/Wr 650/92), w którym sąd stwierdził, że przez zajęcie należy rozumieć wykorzystanie na działalność gospodarczą z wyłączeniem innych funkcji. To oznaczałoby, że jeśli podatnik mieszka w mieszkaniu i jednocześnie zarejestrował w nim działalność gospodarczą, ale nie wydzielił żadnego pomieszczenia na czynności firmowe, można mówić jedynie o „związaniu” z działalnością gospodarczą, a nie o „zajęciu”. Z tym ostatnim mielibyśmy do czynienia, gdyby podatnik wydzielił na działalność np. jeden pokój i nie mieszkałby w nim.
Wniosek z tego taki, że jeśli podatnik nie wydzieli pokoju na działalność firmy, to całe mieszkanie będzie opodatkowane według niższej stawki, właściwej dla lokali mieszkalnych (w 2018 r. maksymalnie wynosi ona 0,77 zł za 1 m.kw. powierzchni użytkowej).
Interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 grudnia 2017 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.361.2017.1.ES.