Subskrybuj nas na Youtube
W sprawie rozpoznanej przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 lipca 2017 r., sygn. akt I FSK 1714/15, spółka złożyła wniosek o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej. Wskazała w nim, że jest ona czynnym podatnikiem VAT, który planuje podpisać z kontrahentem umowę na usługi ciągłe. Faktury mają być wystawiane po zakończeniu okresu rozliczeniowego, czyli danego miesiąca, po dokonaniu dostawy z jego datą końcową. Spółka nie umie wskazać, ile dostaw będzie w ciągu miesiąca.
Spółka chciała wiedzieć, czy obowiązek podatkowy będzie powstawał ostatniego dnia każdego okresu rozliczeniowego. Zapytała również o kurs do obliczania podstawy opodatkowania. Zgodnie ze stanowiskiem spółki obowiązek podatkowy w opisanym przez nią stanie faktycznym będzie powstawał z upływem ostatniego dnia każdego okresu rozliczeniowego.
Stanowisko ministra finansów
Minister finansów uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Zdaniem organu sprzedaż ciągła trwa bez przerwy i stale, natomiast w przypadku przedstawionym przez podatnika da się wyróżnić moment rozpoczęcia i zakończenia każdej dostawy, więc nie będzie miał tu zastosowania art. 19 ust. 4 ustawy o VAT.
Spółka złożyła skargę na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Sąd ten uznał skargę za uzasadnioną. W uzasadnieniu wyroku sąd podkreślił, że prawo podatkowe nie zawiera definicji usług o charakterze ciągłym, dlatego należy się posługiwać definicją słownikową tego pojęcia. Wskazał, że usługi ciągłe to usługi powtarzające się i dokonywane w ramach stałych umów z następującymi po sobie terminami płatności.
Minister finansów złożył skargę na ww. wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnego do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
NSA: usługi ciągłe to nie usługi wykonywane permanentnie
NSA oddalił skargę kasacyjną. W uzasadnieniu wyroku sąd przypomniał, że art. 19a ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT stanowią wykonanie art. 64 ust. 2 dyrektywy 112, zgodnie z którym dostawy towarów wykonywane w sposób ciągły przez okres dłuższy niż jeden miesiąc kalendarzowy uważa się za dokonane po upływie każdego miesiąca kalendarzowego do czasu zakończenia dostawy towarów.
W ocenie NSA usługi ciągłe muszą po sobie kolejno następować w dłuższym niż miesiąc czasie, w którym dostawca dostarcza towary według określonego planu, który jest ustalony między stronami porozumienia lub umowy.
NSA podkreślił, że nie zgadza się z poglądem wyrażonym w wyrokach NSA z 28 października 2016 r., I FSK 425/15, i z 19 marca 2015 r., I FSK 215/14, w których NSA uznał, że usługi ciągłe to takie usługi, w których poszczególnych czynności nie da się wyodrębnić.