Kwota podatku od towarów i usług nie jest przychodem dla podatnika, który wnosi znak towarowy do spółki w zamian za jej udziały – orzekł NSA.
Sprawa dotyczyła komandytariusza w spółce komandytowej, który był zarazem współwłaścicielem znaków towarowych oraz praw ochronnych do tych znaków. Zamierzał je wnieść do spółki, podobnie jak drugi współwłaściciel.
Podatnik dostał już interpretacje potwierdzające, że wniesienie znaków towarowych jest opodatkowane i że musi wystawić na spółkę fakturę z wykazanym VAT. Spółka zaś wypłaci mu kwotę będącą równowartością tego podatku.
Spór z fiskusem dotyczył tego, czy wartość podatku wykazanego na fakturze będzie przychodem dla komandytariusza. Podatnik uważał, że VAT nie może być jego przychodem. Dyrektor izby skarbowej stwierdził jednak, że pieniądze przekazane przez spółkę wspólnikom nie mają de facto charakteru podatku w rozumieniu art. 6 ordynacji podatkowej. Nie jest to bowiem nieodpłatne, przymusowe i bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, nałożone w drodze ustawy. Wspólnicy otrzymają równowartość VAT na podstawie ustaleń ze spółką w zakresie rozliczenia wniesionego wkładu niepieniężnego – zwrócił uwagę organ. Stwierdził zatem, że równowartość VAT będzie przychodem komandytariusza.
Nie zgodził się z tym ani WSA w Krakowie, ani Naczelny Sąd Administracyjny. Oba sądy wskazały, że w świetle art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych VAT przychodem jest kwota należna, pomniejszona o podatek od towarów i usług.
Sądy zwróciły uwagę na to, że po otrzymaniu od spółki równowartości VAT, wspólnik musi odprowadzić tę kwotę na rachunek urzędu skarbowego (jako podatek należny). Uznały zatem, że fiskus nie tylko całkowicie pomija art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, ale też ignoruje podstawową zasadę, zgodnie z którą przychodem może być tylko przysporzenie majątkowe o definitywnym charakterze.
– To, że w wspólnicy za wniesienie aportu otrzymają udziały, a nie gotówkę, nie ma tu żadnego znaczenia – dodał sędzia Maciej Kurasz, uzasadniając wyrok NSA.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 31 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2052/15. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia