Preferencyjny 8-procentowy podatek ma zastosowanie w budownictwie mieszkaniowym, ale nie do lokali używanych na cele wypoczynkowe bądź rekreacyjne – wynika z wczorajszego wyroku NSA.
Sprawa dotyczyła spółki, która zrealizowała inwestycję budowlaną na wyspie Wolin. Był to zespół budynków, w którym znajdowało się 120 apartamentów o powierzchni nieprzekraczającej 150 mkw. Każdy z lokali miał mieć wyodrębnioną własność i być odrębnym przedmiotem dostawy. Każdy spełniał też, pod względem technicznym, warunki lokalu mieszkalnego przeznaczonego na stały pobyt ludzi.
Apartamenty miały być wykorzystywane w różny sposób, zależnie od potrzeb nabywców: jako stałe miejsce zamieszkania, w celach rekreacyjnych albo pod wynajem.
Spór toczył się o to, czy ich sprzedaż będzie objęta 8-procentową stawką VAT, która jest przewidziana dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12 ustawy o VAT). Obejmuje ono m.in. lokale mieszkalne o powierzchni do 150 mkw. w budynkach mieszkalnych i niektórych budynkach niemieszkalnych (zaklasyfikowanych do działu 12 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych).
Musiały być użytkowe
Z preferencji są natomiast wyłączone lokale o charakterze użytkowym.
Rejestr faktur VAT z dużym poślizgiem
Rejestr faktur VAT z dużym poślizgiem

Zobacz również
Problem polegał na tym, że na zaświadczeniu wydanym przez starostę apartamenty zostały określone właśnie jako lokale użytkowe. Zespół budynków, w którym się znajdowały, należał do kategorii budynków zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego (tj. hotele, motele, pensjonaty, domy wypoczynkowe, schroniska turystyczne).
Spółka uważała jednak, że nie może to skutkować wyższą stawką VAT. Podkreślała, że inwestycja została zrealizowana na wyspie i w związku z tym inwestor musiał się liczyć z ograniczeniami budowlanymi.
Twierdziła także, że pozwolenie na budowę zostało wydane dla budynków z grupy XIV prawa budowlanego (hotele, motele, pensjonaty, domy wypoczynkowe itd.), a nie dla budynków mieszkalnych, ze względu na fiskalną politykę gminy. – Takie budynki są objęte wyższym podatkiem od nieruchomości – tłumaczyła spółka.
Nadal jednak przekonywała, że lokale są mieszkalne i będą wykorzystywane przez dużą część nabywców na własne potrzeby mieszkaniowe.
Tylko mieszkaniowe
Na obniżoną stawkę VAT nie zgodził się jednak dyrektor izby skarbowej. Stwierdził, że z zaświadczeń jednoznacznie wynika, iż lokale są użytkowe, a więc nie są mieszkalne.
Spółka przegrała także w sądach obu instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uznał, że spółka nie dowiodła, iż lokale mają charakter mieszkalny. – Spółka wskazała jedynie, że lokale te spełniają pod względem technicznym warunki lokali mieszkalnych. A to jeszcze nie przesądza ich mieszkalnego charakteru – orzekł WSA. O tym decyduje treść zaświadczenia wydanego przez starostę i treść aktu notarialnego – stwierdził sąd.
Wyrok potwierdził następnie Naczelny Sad Administracyjny. Sędzia Halina Adamczewska-Wasilewicz dodała, że preferencja przysługuje tylko tym lokalom, w których jest realizowany cel ściśle mieszkaniowy, a nie tym, które spełniają warunki techniczne umożliwiające realizację tego celu.
Decydują potrzeby
To nie pierwszy taki wyrok. W lutym 2015 r. NSA orzekał w sprawie firmy, która również sprzedawała apartamenty w budynkach hotelowych, tyle że w Kołobrzegu (sygn. akt I FSK 1976/13). Miała nawet korzystną interpretację podatkową, która pozwalała jej na stosowanie obniżonej stawki VAT. W trakcie kontroli okazało się jednak, że lokale nie były – jak twierdziła spółka – lokalami mieszkalnymi, lecz użytkowymi, przeznaczonymi przez nabywców pod wynajem.
NSA orzekł wtedy, że właściwa jest stawka 23 proc. Nie liczy się bowiem to, czy lokal może być wykorzystywany na cele mieszkalne, tylko czy faktycznie realizuje się w nim potrzeby mieszkaniowe. ⒸⓅ
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 13 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 1671/15. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia