Przedstawiciele fiskusa otrzymali uprawnienie do odmowy wydania interpretacji indywidualnych, jeśli do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionych przez podatnika we wniosku może mieć zastosowanie klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania. Wynika to z art. 14na ordynacji podatkowej. Przepis ten obowiązuje od 15 lipca 2016 r. i – jak przekonują eksperci – jest już stosowany.
Pytani przez nas eksperci z kilku kancelarii przyznają, że dyrektorzy
izb skarbowych odmawiają w niektórych sprawach wydawania interpretacji indywidualnych, powołując się na możliwość zastosowania klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania.
– Niestety dyrektorzy izb skarbowych odmawiają wydania interpretacji bardzo często i to w podstawowych sprawach – mówi Marek Kolibski, radca
prawny, doradca podatkowy i partner w KNDP.
Jak dodaje prof. Adam Mariański, doradca podatkowy, adwokat i partner w Mariański Group, zauważalna niepokojąca tendencja odmawiania wydania interpretacji indywidualnych nie dotyczy jakiegoś określonego katalogu spraw, dlatego brak jest możliwości jednoznacznego wskazania sytuacji, w których
podatnik może spodziewać się takiej decyzji organu. – Wynika to z tego, że wprowadzone do ordynacji podatkowej przepisy dotyczące klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania posługują się pojęciami nieostrymi. Dają więc organowi możliwość zakwestionowania zasadności praktycznie każdej czynności, w przypadku gdy prowadzić może ona do osiągnięcia korzyści podatkowej – mówi profesor.
Marek Kolibski jako przykład podaje przypadki odmowy wydania interpretacji w zakresie prawa do
zwolnienia z podatku dla darowizn w najbliższej rodzinie. Z kolei Tomasz Napierała, partner i doradca podatkowy z ABC Tax, dodaje, że odmowy wydania interpretacji otrzymali m.in. podatnicy, którzy zamierzali przekształcić spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytową, wdrożyć program motywacyjny dla pracowników (premie w postaci instrumentów pochodnych) [wywiad] czy dokonać darowizny w rodzinie.
Co więcej, zapadł już pierwszy, precedensowy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie (z 13 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 1380/16, nieprawomocny) dotyczący odmowy wydania interpretacji indywidualnej ze względu na stosowanie klauzuli. Sąd uznał, że podatnik, który przed 15 lipca 2016 r. otrzymał korzystną dla siebie interpretację indywidualną i chciałby się do niej zastosować po tej dacie, może wystąpić do ministra finansów o wydanie kolejnej interpretacji, w której minister odpowie, czy pierwotne stanowisko ma zastosowanie. Sąd nie wyjaśnił jednak, czy podatnik po 15 lipca 2016 r. korzysta z ochrony wynikającej z interpretacji uzyskanej przed tą datą. Stanowisko w tej kwestii musi najpierw zająć minister finansów.
Zastosowanie klauzuli do programów motywacyjnych nie powinno mieć miejsca
Natalia Kotlarek starszy konsultant, ABC Tax Spółka doradztwa podatkowego
/
Dziennik Gazeta Prawna
Dlaczego organy odmawiają wydania interpretacji dotyczącej np. programów motywacyjnych? Do tej pory raczej nie było z tym kłopotu, a zainteresowanie wciąż jest duże...
Podatnicy coraz częściej zainteresowani są wdrażaniem programów motywacyjnych dla kadry zarządzającej, w których wypłata premii uzależniona jest od osiągnięcia przez spółkę określonych wskaźników finansowych. Do tej pory
fiskus akceptował podejście, że premia wypłacona w związku z programem motywacyjnym nie podlega skali podatkowej, lecz stawce 19 proc. Ale to się skończyło. Obecnie organy odmawiają wydania interpretacji w tej kwestii. Ich zdaniem wdrożenie programu motywacyjnego opartego na instrumentach pochodnych może rodzić istotne korzyści podatkowe – obniżenie stawki PIT do 19 proc. dla części dochodów oraz opóźnienie terminu zapłaty podatku. Efekty tych działań byłyby, w ocenie organu, sprzeczne z celem i przedmiotem regulacji PIT.
Argumentacja fiskusa wydaje się bezzasadna. Ewentualna korzyść podatkowa nie dotyczy bowiem wnioskodawcy (spółki), tylko jej pracowników. Ponadto, aby czynność mogła być objęta decyzją o zastosowaniu klauzuli, korzyść podatkowa z niej wynikająca musiałaby wynieść w okresie rozliczeniowym co najmniej 100 000 zł. Organ, po pierwsze, nie dopytał o wysokość planowanych premii, a po drugie, wydaje się mało prawdopodobne, aby korzyść w takiej wysokości została uzyskana przez jednego pracownika. Dodatkowo, aby zastosowanie klauzuli było zasadne, działanie podatnika w ramach danej czynności musiałoby być sztuczne. W przypadku premii opartych na instrumentach pochodnych tak nie jest. Zasadniczym celem takich umów jest bowiem zmotywowanie pracowników oraz zwiększenie ich efektywności, a w konsekwencji poprawa wyników finansowych spółki. Potwierdzeniem zaś ważności zagadnienia programów motywacyjnych jest przyznanie w 2016 r. Nagrody Banku Szwecji w dziedzinie nauk ekonomicznych za pracę nad teorią kontraktów. W ramach teorii laureaci przeanalizowali różnorodne zagadnienia związane z tworzeniem umów, np. wynagrodzenie oparte na wydajności dla kadry kierowniczej.
W przypadku otrzymania odmowy wydania interpretacji podatnikowi przysługuje prawo do złożenia zażalenia, a w dalszej kolejności złożenia skargi do sądu administracyjnego.
Czy zatem już wydane interpretacje nadal chronią podatników?
To bardzo dobre pytanie. Od 1 stycznia 2017 r. obowiązuje bowiem przepis, w świetle którego nie chronią interpretacje uzyskane przed 15 lipca 2016 r., jeżeli korzyść podatkowa wynikająca ze wskazanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zostanie uzyskana po 1 stycznia 2017 r. Zatem w takich przypadkach podatnicy nie mogą spać spokojnie. Według najnowszych informacji (patrz wyrok WSA w Krakowie z 13 stycznia 2017 r.) mogą wystąpić o wydanie nowej interpretacji indywidualnej w tej sprawie.
W kontekście wszystkich powyższych argumentów zastosowanie klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania do programów motywacyjnych nie powinno mieć miejsca. Jednak, jak widać, nie można wykluczać odmiennego podejścia organów podatkowych.
Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201).